Emre Ekinciler
@mnzvr13
Bir geceye varma ânı elinde, yavaş yavaş yükselir oldum farkındalığın manzarası önünde.
Öğrenci
Üniversite
MERSİN
16 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Münzevera
Tadsız acıların bastırdığı duyguların girdabına çekilirken, elini yarasına götürmeyenlerin başları değilde gözleri dönermiş. İşledikleri suçları örtpas edecekmiş gibi oyun parkı ve çocuk saflığını kullanmak kafasızlığı, his duvarlarını örerken sevgi duygusunu kullanmak yerine kibir ve kin baltasını savurmaya benzer. Neye sahip olduklarını bilmemeleri, ne yapacaklarına en büyük engellerdendi. Yürekten yüreğe seslerin duyulmayışı, her an uyku öncesi halin habercisiydi. Kimi zaman inziva şerbetiyle yıkanmak cümlenin sonuna ünlem işareti gelir, kalabalık pisliğine bulanmışken. Bir cümlesi bir cümlesini tutmayan, sevgisi acısını gösteren hareketler inşaa eder. Asıl herkese olan şeylerden farklı hisler duymaktan mıdır? Yoksa öyle olduğunu düşünmekten mi? Ya da öyle görenlerden midir? Bu karamsarlık bulutunun sularında ıslanmak. Hangi sorunun tek bir cevabı oldu ki maneviyatın anlamsızlığının bir sorusunun tam bir soru olmamışken, bir cevabının olmasını boşuna beklemek kederi. Yazarmışlar, sanki yazılanların renklere karışmak istiyormuş da. Yazıyorlar işte, yazıyorum işte, yazarken bir ben yaşıyorumsa yazarım der gibi. Herkesin, herşeyin ve hiçbir şeyin farkınlığı adına der gibi.
Okur Takip Önerileri
Münzevera
-Çevremin gelen sesleri sadece senden salık veriyor sanki, biliyor musun?
Konuşmaya korkuyorum insanlarla ve en çok da çocuklarla,
Senden gelenin bir harfini bile kaçırırım diye.
Ağaçlarla, çiçeklerle ve cansız diye isimlendirilen her varlıkla fısıldaşıyorum...
Az önce yine bir ağacın gövdesinde ağlarken buldum kendimi,
Ellerim, mutluluk
İnsan istemeye karşın, hiçliği istemeyi tercih etmektedir.
Sayfa 142 - Felsefe kulübü
Münzevera
Bir merdivende yürüyorum,
Adına hayat konulmuş bir yol.
Kimi zaman yönü belirsiz,
Kimi zaman engellerle geçilmez gibi,
Desteği ise bir inancım olan bir merdiven.
Artık sayamayacağım kadar basamak geride,
Önümde kestiremediğim giz perdeleri var.
Seni hangi tarafta tututtuğumu sorma,
Geride kalsan düşüşüm sana,
Önümde olsan yolum yine de
Dünyayı yorumlamak yetmez, değiştirmek de gereklidir.
Sayfa 40 - Nokta kitap
Bahar kokusu adına konuşmalar geliyor içimden, umut damarına her basılma anında.Böyle zamanlarda gecenin sinesinde parlayan yıldızları sonsuzluk şarkısına bir mısra olurken, ezgisi tarihe kazınmış tüm Aşkların kalıntılarından geliyor dercesine yinelenen nağmeler mırıldanırım. Memnuniyet ile semada düş elinde çizilmeyi bekleyen bulutların sevinci var üzerimde. Uzaklarda, çok uzaklarda, kim bilir belki de gelecekte bir gün yaşanmayı umut eden sevda sarhoşluğunun etkisi altında samimiyeti paylaşıyorum. Yürüye yürüye bir göle denk geldikten sonra tüm acıları birer birer taşlara bindirip de sektirdiğim mazinin farkındalığı, bir kitabın sükut derecesine bedeldir. Karşılıklı teslimiyetin öncesinde yaşanmalıymış belki, tek taraflı sevgisiyle yeniden canlanan ölü duygular. Bazen kuşlar konuşur gibi oluyor, şaşırmak yerine dinlemek isteği doğuyor içime. Saatlerce konuşuyor bazen, uçmayı unutmuş da sanki diğer uçabilen kanatlara olan hasretini anlatıyor. Metruk kaderimize dair düşünceleri unutmak, pek zaman aldı sayılmaz. Birden bakınca yalnızlık güruhumuz, doğanın sükuta bağlı her canlı ve cansız varlığın temaşası içinde büyüyormuş.
#minamalyazı #minimalis #mnzvr13 #şevkat #memnuniyet #tahammül #samimiyet #tebessüm #enaniyet #irade #sükut #erdem #temaşa #farkındalık #kanaatkarlık #idrak