İnsanlar bireysel yaşamlarında yoğunlaşınca geniş görüş açılarını yitirdiler. Tocqueville, demokratik eşitlik bireyi kendine döndürür, “ve en sonunda onu tamamen kendi yüreğinin
yalnızlığına kapama tehdidi taşır” der.
Kierkegaard “şimdiki çağı” böyle görmüştü. Nietzsche’nin “son insanlar”ı da bu
çöküşün vardığı son noktadadırlar; onların “acınacak rahatlıkları” dışında yaşamdan hiçbir beklentileri kalmamıştır.
Kartal yalnızca bir kuş değil, hayvanlar âleminde bir kraldı. Aynı çerçevede ritüellerin ve toplumsal normların araç olmaktan öte bir anlamı vardı. Bu düzenlerin itibarını yitirmesine dünyanın “büyüsünün çözülmesi”
deniyor. Bu çözülmeyle birlikte her şey büyüsünden bir şeyler yitirdi.
Herkes başkalarına bakmaya ve kendisine bakılmasını istemeye başlar, ama bu kamusal itibarın bir bedeli vardır. En iyi şarkı söyleyen veya en iyi dans eden; en güzel, en güçlü, en yetenekli olan, en güzel konuşan kişi en fazla rağbeti görür. Bu eşitsizliğe ve aynı zamanda kötüye doğru atılan ilk adımdır.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Bir kişi kabul edilebilir ölçüde bir sağduyu ve deneyime sahipse kendinin ortaya koyduğu varoluş biçimi en iyisidir; başlı başına öyle olduğu için değil, onun kendi biçimi olduğu için öyledir.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Her insanın kendine özgü bir ölçütü, aynı zamanda da bütün haz verici duygularından oluşmuş kendine özgü bir halet-i ruhiyesi vardır.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Güçsüzlük duygusunun önemli kaynaklarından biri, büyük ölçekli, merkezi, bürokratik devletler tarafından yönetiliyor olmamız. Bu duyguyu hafifletebilecek bir şey, Tocqueville’in görmüş olduğu gibi, iktidarın ademi merkezileştirilmesi.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Ve ben artık umut etmeyi bıraktım...
... umutların hayalcilik olduğu ortaya çıktı.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Gerçekte tutsak değiliz. Ama bir meyil var, bir eğilim, öyle ki aşağı kaymak çok kolay.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Herkes bir çöplüğe gereksinim olduğunu görüyor, ama kimse arka bahçesinde olmasını istemiyor.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Yüceltilmiş düşüncelerle beni tedirgin eden
Bir varlık; çok daha derinlemesine
Karışık bir şeyin o yüce duygusu
Batan güneşin ışığında,
Yuvarlak okyanusta, dipdiri havada,
Mavi gökyüzünde ve insan aklının içinde barınan:
Düşünen her şeyi, düşünceyle ilgili tüm nesneleri
Yönlendiren ve her şeyin içinde dolaşan
Bir devinim ve ruh.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Duygu hiçbir zaman doğaya karşı olamaz, her zaman doğayla uyumludur.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Seslensem kim duyar beni melekler katından?
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Eleştiriler sırf tepkisel olarak görülüp bir kenara atılır ve hiçbir yeniden değerlendirme yapılmaz.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
... güzellik bir doyum duygusu içerir, ama bu duygu herhangi bir arzunun gerçekleşmesinden, hattâ ahlâki olarak mükemmele ulaşmanın sağladığı doyumdan farklıdır. O kendisi için bir doyumdur adetâ. Güzellik kendi içsel doyumunu, aslından kaynaklanan doyumu verir. Hedefi içseldir.
Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu