Yalnızlık; çoğu insanın umursamadığı fakat her daim korktuğu, kalbinin derinliklerinde karanlığa pusmuş bir düşman gibiydi. Ummadığın bir anda esir alırdı kalbini, ruhunu.
Hayat ise bir terazi gibiydi. Bir kefesinde sen olurdun, diğerinde ise biriktirdiklerin.