“Âdem’in düştüğü yerden bu kırıklar “
Hesapta artık paylaşım yapmayacağım. Bir nevi kapatıyorum.
“Bir kitabı okurken, okumaya ara verip kitabın kapağını kapattığınızda, kitabın karakterleri ölmüyor ya da uykuya dalmıyorlar, -e tabi, bunu şimdiye kadar zaten öğrenmiştiniz, öğrenmiş olmalıydınız değil mi?”
Gerçekten okuyan bir avuç azınlık için(evet durum böyleydi her zaman) arşivim olarak gördüğüm bu profili kendi haline bırakıyorum. Dileyen takibi bırakabilir ya da siz bilirsiniz, bilmiyorum . Neden bu kadar uzattığımı da, evet onu da bilmiyorum.
“Ellerime
Geçmiş ve gelecekten
İki taş alacağım.
Ve onlarla koşacağım.
En hafif rüzgarla bile uçacağım,
Bir rüzgar çağıracağım, gelsin de
Bütün izleri silsin diye
Ve bir yetim gibi oturacağım
Yolun kenarında, yasını tutarak
İki taşımın.”
A. Kasid
Okur Takip Önerileri
"Fazlaca anlamlandırmaktan
Özü sonsuz saymak…
Yakışmıyor insana,
İnsandan öte davranmak.”
Jehan Barbur
"So I wait for you like
a lonely house,
till you will see me again
and live in me.
Till then my windows ache." 
Pablo Neruda
Yoksa bu taş kötürüm ve kısa kalırdı omuzlarının şeffaf çağlayanları altında ve parıldamazdı vahşi hayvan postları gibi
ve bütün kenarlarından taşıp yayılmazdı bir yıldızmışçasına: Çünkü hiçbir karışı yoktur ki sana nazar etmesin. Değiştirmeye mecbursun hayatını.
Rainer Maria Rilke
"Bugün gökyüzündeki güvercin gibi güzel bir gün
Yanan bir gömlek giymişti
Denizden uyuşan gözleri vardı
Karanlık bir dolaba bir rüya saklamıştı
Kafasının ortasında ölü bir adam bulmuştu
Geldiğinde çok daha güzel bir parçayı çok uzaklarda bıraktı
Ufukta kendisini bekleyen bir şey bıraktığında
Tepede gözleri yaralanmış ve
Yalnızlık
hijyenik olmanın ilk şartı.
Yalnızlık
duvarlarını genişletecek odamın,
pencereyi açacağım
bolca, ayaz bir hava dolacak içeri
trajedi kadar sıhhatli.
İnsan düşünceleri girecek içeri
ve insan endişeleri,
başkalarının talihsizlikleri, başkalarının ermişlikleri.
Söyleşecekler sakince ve sertçe.
Anna Świrszczyńska
"Her şey kuşatılacak. Yine de deniz kalacak, okyanuslar da. Sonra, okumak..."
Marguerite Duras
Rüzgarda uçuşan buhar,göklerin tutuşturduğu ışık , sadece çamur molekülleri .Bugün sadece madde ve bir yığın olduğumun farkındayım, bir hiç olduğumun farkındayım!
Akkor hidrojene bürünmüş, bir asrı boş yere dolaştım. Közün yanında yaşayan kül gibi,yıldız monotonlukları arasında… Belki de en yükseklere yükseldim, bugün böyle dönersem, ruhum karanlıkta, daha da yükseğe çıkmam gerekir!Hayatımın bütün saatleri durduğunda ve homojenliğin anavatanına dönerken, sonsuzluğun kendisiyle kucaklaştığımda; gölgem burada kalacak
"Yoruldum. Ben olmak istiyorum; bir dağ, bir ağaç, bir taş."
Ve nereye gitmeliyim, saklanabileceğim bir fil derisini bulabilmek için
Seni içeri alırsam, gördüğünü anlayacak mısın?
Yoksa vahşi doğamın kaosunda kaybolacak mısın?
Artık ihtiyacım olmayan parçaların ötesini okuyacak mısın?
Yoksa fırtınamda boğulup kanamama izin mi vereceksin?