%25 (96/376)
Akhilleus gerçekten kastettiği şeyleri söylüyor, karşısındaki öyle yapmazsa da şaşırıyordu. Bazıları bunu budalalıkla karıştırabilir. Oysa her zaman yürekten gelen şeyleri söylemek de bir tür deha değil midir?
Akhilleus'un varlığı, ayakkabımın içine kaçmış bir taş gibi görmezden gelinmesi imkansız bir şeydi.
Okur Takip Önerileri
Bakışlarımızın kenetlendiği o saniyeler, o saniyenin yarısı kadar süreler, gün boyunca herhangi bir şey hissettiğim tek anlardı. Midemdeki ani takla, içimi kavuran öfke. Gözlerini oltadan ayıramayan bir balık gibiydim.
Kıskançlığımın keskin kenarları çakmaktaşı gibiydi. Alevlerden ancak bir kıvılcım kadar uzaktı.
126 syf.
8/10 puan verdi
Yanımda olması, onun yazgısı, onun benim yazgıma olan ilgisi, sızlayan beynimde kalan son gözyaşlarını bile sıkıp çıkarıyor.
Zaman zaman etkisinde kaldığım bir duygu var: Korku değil, hırs değil, göğsümü parçalayacakmış gibi gırtlağımı sıkan, içimden gelen bilmediğim bir fırtına!
O kadar çok şeye sahibim, ama ona olan duygularım her şeyi yutuyor; o kadar çok şeye sahibim, ama o olmayınca benim için her şey değersiz.
Bir başkasının onu nasıl sevebildiğini sevmeye nasıl hakkı olduğunu bazen anlamıyorum, çünkü onu yalnızca ben o kadar yürekten ve o kadar fazla seviyorum ki, ondan başka da bir şeyim yok zaten!
Ah, benim bildiklerimi herkes bilebilir - bana özgü olansa yalnızca yüreğim.
Safkan atların bir türünden bahsederler, aşırı koşturulmaktan korkunç kızışan atlar, ferahlamak için içgüdüsel olarak bir damarlarını ısırırlarmış. Sık sık ben de kendimi böyle hissediyorum, beni sonsuz bir özgürlüğe kavuştaracak bir damarımı kessem diyorum.
Yine insanların birbirlerine zehir edecekleri güzel bir gün! Birbirlerine zehir etmedikleri hiçbir şey yok zaten; sağlık, itibar, sevinç, dinlenme!
Yaşamımı hareketli kılan mayalı hamurdan yoksunum, gece yarıları beni canlı tutan, sabahları beni uykudan uyandıran dürtüden yoksunum.