Mrs Reader
@mrsreader
Çok okuyan, çok düşünen, biraz da yazan biri ...
Bu sayfada iç sesim konuşur...
43 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Tek başıma uzaklara gitsem, yanımda bir tek kitaplarım olsa. Ve tek derdim de yalnızlığım...
Dilek hakkımı cennet huzurunu dileyerek kullandığımda anladım bu dünyadan çoktan ümidi kestiğimi...
Beni en çok zorlayan şey ne biliyor musun? Mutsuzken okuyamamak...
Böyle zamanlarda yardımıma koşan yegane dostum da yazmak...
Okur Takip Önerileri
Eski
Eski bir kitapçıda unut beni
Eski kitap buğusu sarsın benliğimi 
Didem Madak
Eski bir kitapçıda unut beni
Eski bir kitabın arasında kuruturum kalbimi
Acı bir Didem Madak reçeli misali rengimi ...
Bir kitap okudu
144 syf.
·
Puan vermedi
·
4 günde okudu
sanki ne kadar yazsam da yetmiyor, hep bir şeyler kalıyor içimde ve hep dalgalanıyor içimdeki deniz... Yaz diyerek...
Bir kitap okudu
göz yaşı
Göz yaşı insanların içine dökülen taşları eritip içlerinde hoş bir esinti bırakmakla görevliydi
Kafka misali "Kabul görenden değil doğru olandan başla"
Eğer bir şeyi sevmediysem sevmedim demektir, o kadar. Şu güneşin altındaki hiçbir sebep sadece türdeşlerim çoğunluk olarak onu beğeniyor veya beğenilmesi gerektiğine inanıyor diye o beğeniyi benim de taklit etmemi gerektirmez. Hoşlandığım ya da hoşlanmadığım şeylerde modayı takip edecek değilim.
Sayfa 238Kitabı okudu
Bazen insan nasıl da korkuyor kendinden... Nasıl kendi hayatını kendi elleriyle yıkıp baştan başlamayası geliyor...
Kendimi eski bir kitapçının raflarında unutsam, tek derdim kitapların tozu olsa.. Tek ihtiyacım kitap kokusu...
İçimdeki geçit
Hayatımın her döneminde az ya da çok bir şekilde kitaplara tutunmuş olmamın en sevdiğim yanı, içimde gizli bir geçit olması. Duyduğum bir kelime, dinlediğim bir anı bir kitabın sayfalarına götürebiliyor beni. İçim o kitabın kokusuyla doluyor sanki. O kitabın hissiyatının o kitaba özel rüzgarı sarıyor içimi. Mesela birisi bana eski İstanbul'u çağrıştıracak bir şey söylese içimdeki geçit Türk Edebiyatına açılır. O eski rüzgar içimdeki geçiti o zamanların hoş, buğulu kitap kokan kitapçısına açar. Eski İstanbul'dan biri olurum sanki. Biri bozkırdan, atlardan bahsedince Cengiz Aytmatov'un serin bir rüzgar gibi insanın burnunu üşüten yanı canlanır içimde. Bozkırın batan güneşi vurur yüzüme... At üstünde cesur bir bozkır kızı olurum bir anda, sobanın üstünde yemek pişmeye başlar, insanların bakışları dertlenir. Bazen bir anının hangi kitaptan zihnimde açıldığını hatırlamaya çalışır da arar arar dururum kitaplarımı... Bundandır kitap okuyamayıp sadece kendimi dinlediğim zamanlarda ruhumu kara bulutlarda tıkalı hissetmem, benim hayatımın ılık rüzgarı kitaplarımdır... Okurken yazmadan da duramadığım aşikar... Zihnimde canlananları çizemediğim için yazıya sığınıyorum belki de... İnsanın zihnindeki deniz bir şekilde bir yerlere akmalı...