Bizler muhayyilemizde kötülüğün sınırlarını çok net bir şekilde çizeriz ve paradoksal biçimde de "olağanüstü" bir olguymuşçasına tasavvur ederiz. Oysa sanılanın aksine kötülük oldukça "sıradan" bir şeydir. En tehlikeli yönü de budur. Bu yüzden Baudrillard "Kötülüğün Şeffafflığı, Arendt "Kötülüğün Sıradanlığı",