(’’Yedinci Mühür’’ / Ingmar Bergman, 1957)
Antonius: Ben bilgi istiyorum! İnanç ya da varsayım değil, bilgi. Tanrı’nın elini uzatıp kendini göstermesini, benimle konuşmasını istiyorum.
Ölüm: Ama o suskun.
Antonius: Karanlıkta ona sesleniyorum. Ama sanki hiç kimse yok.
Ölüm: Belki de kimse yoktur.
Antonius: O halde yaşam korkunç bir şey. Her şeyin bir hiç olduğunu bilen biri, ölüm karşısında yaşayamaz.
Ölüm: Çoğu insan ne ölümü ne de yaşamın hiçliğini düşünür.
Antonius: Ama bir gün hayatın son anlarında karanlıkla yüzleşmeleri gerekecek.
Ölüm: Ahh! O gün…
Antonius: Korkumuzdan bir imge yaratır ve sonra da o imgeye Tanrı adını veririz.