Kişinin kalitesini, kendisinin belirlemesi ne muazzam bir adalet.
Unutmuşum, yüreği çöl olanın gözlerinde çiçek açamayacağımı.
"Sen hayal kurmaya bile muhtaç ederken
beni, ben senli gerçeklere düşlerimi kurban
eyledim."
Ancak kader bir şey yazdı ise, sınanmadan asla yakayı bırakmazdı.
Psikoloğumun teşhis koymadan önceki sözleri :)
"Kelimelerin kayıp, tebessümlerin
çocukluğuna satılmış.. Sanki tuttuğum yer
elimde kalacak gibi. Tükenmiş gibisin.."
"... Özür dilerim, âşık olurken senden izin istemeyi unutmuşum ama yine de seni sevdiğime pişman değilim."
Sayfa 172
Gönül kimde huzur buluyorsa, değer kazanıyorsa hicreti onadır.
Her şey zamanla telafi edilir de, geçip giden zamanı hiçbir şey telafi edemez.
İnsanlar olarak normalleri zorlaştırdık, zorları kolaylaştırdık. Oysa evlenmek nasıl normalse boşanmakta normaldi, gülmek nasıl normalse ağlamakta normaldi, kavuşmak nasıl normalse ayrılmak da normaldi, evet demek nasıl normalse hayır demekte normaldi, evli olmak nasıl normalse yalnız yaşamakta normaldi. Hata yapmak normaldi..
"Asıl normal olmayan şey, sevilmediğin, değer görmediğin, mutlu olmadığın yerde kalmaya kendini ikna etmekti. İşte bu normal değildi!"