Acının da kendini unutturduğu bir yanı var elbet gülziya; bir başka acı!
Sayfa 259Kitabı okudu
Ah, unutmak! biliyor musun, hiç yaşamamış olmayı isterdim. Öyle ağır ki bu onurlu yük. Aynaya baktıkça geri kaldığını, unuttuğumu sandığım o günlerin en canlı gerçekleriyle yüz yüze geliyorum. Sanki dünya durmuş ve ben hala kime doğru olduğumun farkında değilim. Akan suların böylesine sürükleyici olabileceğini tahmin edebilir miydim hiç. Bilseydim, hiç böyle sevebilir miydim. Sevip de unutmak, unuttuğunu zannetmek ve sonunda kaybedip hatırlamak.
Sayfa 25Kitabı okudu
Daha önceleri geçmiş miydik buradan?
sahi, biz bu dünyada ne kadar kalmıştık?
Sayfa 169Kitabı okudu
Hiçbir şeyi saklayamadım şu yüreğimde. Bütün aşklarım, rüzgarda sallanan bir yelkenli gibi hemen gösterirdi kendini kıyıya.
Ben ancak bir başka öykünün sonu olabilirdim.
Sayfa 181Kitabı okudu
Her şeyin iki masalı vardır, birini anlatır, diğerini yaşarsın.
Sayfa 42Kitabı okudu
İnsan yaşadıkça anlıyor, yaşlandıkça anlatıyor.
Sayfa 38Kitabı okudu
Çocuktum ben, henüz yolların yüzümde bırakacağı izler şimdiki gibi okşayarak anlayacağım kadar kalın ve derin değildi. Yaşlandıkça anlıyorum ki o çizgiler içimin hiç gitmeyen misafirleriydi.
Sayfa 35Kitabı okudu
Uzak yorgunu yüreğini gözlerinin sınırında taşıyor, masadaki aynayı alırken uzattığı kollarının altından geçen ırmaklar, nereye gitse ardında hep üvey depremler bırakmış. Şimdi başında o eski hızını arayan rüzgarı ve denizlere kavuşmanın özlemiyle şaşırıyor nereye bakacağını. Kanayan bir yeri var!
Sayfa 12Kitabı okudu
Bu saatte burada hangi yanıyla yüklüyüm anlamların
daha önce hangi takvimde unutulmuştum
bilmek istemiyorum, sebebi yok, öylesine, neden olmasın, nasıl olsa şimdi bütün saatler; başlangıcındadır arayışlarımın.
Sayfa 172Kitabı okudu
Unutma.
Her masal vurur kahramanını mutlaka.
Sayfa 95Kitabı okudu