Gecenin hiçbir anı şafak öncesi kadar karanlık olmaz. Beş bin Musa Dağlı bu izlenimin ne kadar gerçek olduğunu gayet iyi öğrendiler.
Sayfa 77 - Aras yay.Kitabı okudu
İnsan hayatının en belirleyici anlarında yolunu şaşırmış adımlara rehberlik eden bir içgüdü vardır. Ve bu içgüdü asla yanılmaz.
Sayfa 66 - Aras yay.Kitabı okudu
Bilinmeze doğru gidiyorlardı; artlarında ocaklarını, yıllar, yüzyıllar boyu yaşamış oldukları yuvalarinı; kanları ve terleriyle sulayıp yetiştirdikleri, hafizalarının bin bir bağıyla bağli oldukları, kutsal kabul ettikleri tarlalarını, bahçelerini bırakmışlardı. İşte bütün bunları terk etmeye mecbur edilirken ruhlari ağırlaşmıştı. Bir ölümün verdiği acıyla, toprağı, hayatı seven insanın kederiyle çıkıyorlardı dağa, fakat aynı zamanda onurlarina leke sürmemek, kölelik boyunduruğundan ruhlarını kurtarmak için böylesine büyük bir fedakarlik yapmaları gerektiğini de biliyorlardı; sonu ölüm olabilirdi fakat en azından sevgili dağlarının doruklarında, başları dik, ellerinde silahlarıyla ölürlerdi.
Sayfa 37 - Aras yay.Kitabı okudu
köylüler Musa Dağ'ın yamaçlarından yukari çıkmaya başladı. Yaşlılar ve çocuklar, genç kızlar ve delikanlılar, karıncalar gibi art arda dizilmiş, yüklerinin altinda iki büklüm, dağın yolunu tuttular. Güçlü duygular uyandıran bir görüntüydü. Ağır olan sırtlarındaki denkler değildi, ağırlık yapan daha ziyade ruhlarıydi.
Sayfa 36 - Aras yay.Kitabı okudu