Her seferinde ölmek zorundasın. Hikâyeni anlatmayı bitirdiğinde ölmüş olursun. Sen, kendini bir hikâyede öldürdüğünde senin bedeninden söylemekle eksilen ve seni öldüren şey hikâyenin bedeninde yaşamayı sürdürecek. Defalarca kendini öldürmenin geometrisidir edebiyat. Kendini türlü türlü, defalarca, hazla ve acı içinde öldürebilmeni mümkün kılar. Yazmak başka hiçbir nedenden değilse bile sırf bu yüzden arzulanacak şey. Kâfir olmadan intihar etmenin ve kendini öldürsen de yaşamayı sürdürebilmenin tek yolu. Kendini bir hikâye için öldürdüğünde yeni bir başkası için yeniden doğabilmenin tek yolu. Kendini defalarca öldürüp yine de günahkâr olmamanın tek yolu.
Sayfa 137 - YKYKitabı okudu
Bisiklette düşeceğini anladığın anda direksiyonu düşeceğin yöne kırarsın, böylece kendi etrafında dönerek düşmekten kurtulursun. Bu basit kuralı öğrenememiş biri hayatta düşeceği her an gelip çattığında direksiyonu deneyimin eksikliği ya da aklın bir an donup kalmasıyla diğer yana kırar, yani daha doğal olan, refleks olan tarafa, böylece kurtulacağını sanır ve dengesini tamamen yitirip düşüverir. Oysa bisiklet kullanmayı öğrenseydi düşeceğini anladığı yöne kırar, başarısızlığından bir taktik yaratır, tökezlemez, sadece bir iki defa kendi etrafında döner ve yoluna sağ salim devam ederdi. Bazı deneyimlerin bir hayat stratejine dönüşecek kadar olgunlaşabilmesi için vakitlice öğrenilmiş olması gerekir.
Sayfa 132 - YKYKitabı okudu
Yaraları olmayan insan kendini yaralamalı. Fakat başkalarına göstermek için değil. Seni anlıyorum kardeşim. Ben senin yaranım. Bakmaya doyamadığın. Dünyadan sakladığın.
Sayfa 126 - YKYKitabı okudu
Bir yolun başlangıç noktası diye bir şey yoktur. Bu antolojik olarak imkânsızdır. Yol hep ortasından başlar, sen de yola tam ortasından girer yürümeye başlardın. Sen yolu yürümeye başlardın, yol kendini ortasından sürdürür, çatallanır, sonsuzcasına ürerdi.
Sayfa 109 - YKYKitabı okudu
Çünkü bilmiyorlar aslında durmak bir erdemdir; bütün büyük adamlar durur fakat onlar durmaz çünkü onlar küçüktür çünkü onlar atom altı parçacıklarından daha küçüktür, varlıkları dünyaya hiçbir şey söylemese de onlar hep yüksek sesle konuşur. Çünkü durmak gerçek kahramanlara yaraşır, onlar kahraman değiller onlar hiçbir şey değiller; onlara hiçbir şey deyince hiçle birle şeyin canı acır ama nasıl söylemeli onlar cani olduklarından durmayacaklar.
Sayfa 90 - YKYKitabı okudu
Sıfırdan gelmediğim gibi artı sonsuza doğru gidiyor olduğum da söylenemez.
Sayfa 88 - YKYKitabı okudu
Dünya artık kendi kıyametini arzuluyordu. Dünya kıyameti arzularsa kıyamet de dünyayı arzular. Onlar da elleriyle bunu gerçekleştirdi. Bu dünyada bir kişi olmanın kahrını hiç çekmeden kişisel gelişim kitapları okuyarak, boşlukla dopdolu bir şimdiye inanarak, hiç işkence görmemişken affetmenin öneminden bahsederek, hayatı akışına, işleri oluruna bırakarak. Cinayeti, acıyı, açlığı, karanlığı, faşizmi halının altına süpürerek. Farkındalık yüzyılı diyorlardı adına ama Cehaletin bu kadar şık ve akıllı olduğu bir çağ daha yaşanmamıştır.
Sayfa 87 - YKYKitabı okudu
Kelimeler dile pelesenk oldukça anlamları tavsar, yıpranır, hissizleşir.
Şiir de böyle. Avuç avuç her zaman verilecek şey değildir şiir. Kesinlikle buna inanmıyorum. Sakınılacak bir şeydir olsa olsa.
Sayfa 79 - YKYKitabı okudu
...yaptığı şeyin büyülü bir tarafı olduğuna inanıyordu. Bir yazarın zihninden, ruhundan, kalbinden kopup kâğıda dökülmüş kelimelerin başka bir dilde nefes alması, yaşamaya başlaması demekti çeviri yapmak. Bu yüzden yazmanın kendisinden daha az değerli olduğu da düşünülmemeliydi. Çeviri yapmak tarihin bir anında dahil oluverdiği insanlığın mirasına bir katkıda bulunmak demekti, kültürel alan dedikleri bir şeyin içinde kültürel sermayeyle hayatını kazanabilmek demekti, en önemlisi de çeviri yapmak kelimelerle oynamak, yazıyla hemhal olmak demekti.
Sayfa 47 - YKYKitabı okudu
Ev bir değirmendir; ruhlarımızı doğumdan ölüme öğütür.
Sayfa 38 - YKYKitabı okudu
Oysa hayatta kalmanın koşulu doğru zamanda ayrılmasını bilmektir. Önce anne karnından ve sonra da sırasıyla her şeyden.
Sayfa 15 - YKYKitabı okudu
Konu sağlık olunca insanın nasıl bonkörleştiğini oldukça iyi bilen sistemin diğer adıdır kapitalizm.
Sayfa 7 - YKYKitabı okudu
Ev bir değirmendir; ruhlarımızı doğumdan ölüme öğütür.
Sayfa 38 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
“Benim bir başka insan tekine vekâlet edebildiğim tek şey her zaman hep utanç duygusudur; ben hep başkalarının hesabına, onların yerine utanıyorum. Vekâleten utanç duyuyorum,kendi var olma utancım bana yetmiyormuş gibi başkalarının duyması gereken utancı da onların yerine duyuyorum.”
Sayfa 128Kitabı okudu
...ve sebebi nedir bilinmez ama insan nadiren de olsa eve geldiğinde zile basmak istiyordu.