Kalabalıkta kimsenin yüzü kendinin değildir, bilirsiniz.
Sayfa 78Kitabı okudu
Şimdi her neyse kendini gelip bulacak olan veya her neyse kendinin gidip bulacağı olan. Onu gidip bulmalı. “Bilmek”le “bulmak”ın aynı kökten geldiğini söyleyenler var. O çok şey “biliyordu” ve çok şey “bulmuştu”.
Sayfa 54Kitabı okudu
Çoğunun ömrü beklemekle geçti. Bekle, gör.
Sayfa 53Kitabı okudu
Terekesinde kitaplar, kitaplar, kitaplar. Belki de “hakikat aşkı” idi onu avutan. Tırnak içinde görüyor bu tabiri. Önemsiyor galiba. Hakikat ama niçin kalbinde hala çok büyük bir boşluk. Kalbin macerası. Sırası değil.
Sayfa 52Kitabı okudu
Belki Efendi bana kitaptan ötesini gösterecek…
Belki de kitabın gösterdiğini ama benim göremediğimi gösterecek.
Sayfa 51Kitabı okudu
Her şey yerli yerinde. Güzel. Lakin ben neredeyim? Zamanın neresinde?
Sayfa 50Kitabı okudu
Kitaplar allı-çiçekli yazmalar gibi rüzgarda dalgalanarak geliyorlardı. Onu her bir yanında sarıyorlardı.
Sayfa 47Kitabı okudu
Benim servetim, kitaplarım diyordu o.
Kitaplarım, yani hayatım.
Sayfa 47Kitabı okudu
Mazi hiçbir vakit bizi büsbütün terk etmiyor. En umulmadık yerde birden karşımıza çıkıveriyor.
Sayfa 43Kitabı okudu
Ben çoktan kapattım o defteri…
Lakin defter kapanmıyor…
Sayfa 43Kitabı okudu
Neden olmaktadır, neden olmaktadır. Acaba neden olmaktadır?
Sayfa 41Kitabı okudu
Mevki demek koltuk demek değildir. Ahmaklar, koltuk peşine düşer.
Önemli olan, geçerli olmak, sözü dinlenir olmak.
Sayfa 39Kitabı okudu
Ha çiçek, ha kitap…
İki temiz, asil ve derin unsuru yan yana getirmiş olmaktan mutlu.
Sayfa 37Kitabı okudu
Hava güzel.
Tatlı-serin.
“Hadi gidelim” der gibi…
Sayfa 34Kitabı okudu
O yıllarda parayla diploma dağıtıyorlardı.
Önüne dört tane kaz katsan otaramayacak olanlar daire başkanlığına, müsteşarlığa, şirket müdürlüğüne yükseldiler. Bu memleket ne olacak?
Sayfa 30Kitabı okudu