Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Bazı insanlar için sevmek, hayatı devam ettirmenin tek kaynağıydı, bir gıda kadar önemliydi. Safça ve masumca, heyecanla sevmek solunum yolunu daha çok açardı. Hatta bizim gibiler daha çok göğe bakardı sevince. Onu gördüğümde dünyanın en aptal insanı olur, en salak duygularına girerdim. Hayal bedavaydı, fazlaydı, seviyordum çünkü.
... insan yıllarca sevince tüm anı ve tüm sevgiyi gözler önüne getiremiyor. Bir anıyı, bir kokuyu, bir heyecanlı anı bile aklına getiremeyince kuduruyor, can çekişiyor. Acı bile olsa göz önüne getirmek istiyor, hatıralarla oynuyor insan,...
Reklam
Gurursuzluğun ve umutsuzluğun altında "gitmek" bazen yaşamak için sebeptir, acı da olsa hayatta kalmanın eylemidir.
Dünya acıtıyor, ama zamanla bitiyor. Acı olan her şey...
Bir at arabasıyla dağın yamaçlarından yavaş yavaş, manzarayı izleye izleye giden insan, hızlı bir trenle her şeyi kaçırıyor artık... Nesneler, meyveler, gülücükler kaçıp gidiyor.
Yılların getirdiği boşluk duygusuyla kendi içinde bağdaş kurmuş kişiler başka insanlarla birleşerek iyileşmezler...
Reklam
Sevdiğim insanların acı çekmesine dayanamamak gibi bir özelliğim vardı, insanı çabuk yıkan bir şeydi bu.
Kendi kalanlar toplumda kaybeder, ama varoluşta kazanır. Sartre
Güzel şeylerin gitmesine kızdım. Neden gider ki hep güzel şeyler?
Reklam
Ben ürkek bir kalbi taşırım küçüklükten beri, kıyamam ona...
Bilyelerimi ve topaçlarımı, güzel bir kumrunun kanadında saklamıştım hatırlıyorum da yediğim taze simitlerin çocuksu tatlarını sol cebimde unutmuştum, düşerken sakladığım yaraları sağ cebime saralı çok olmuştu, platonik aşklarımı koymuştum utanmadan arka ceplerime, ama öyle değilmiş sığmazmış çocukluk ceplere...
O çocuksu günler eskide kaldı, o çiçek kokuları, o hayaller, o saflık. Geride kaldı.
Geri199
1.500 öğeden 1.486 ile 1.500 arasındakiler gösteriliyor.