Ne korkunç, daha şimdiden hayat tecrübelerim var. Ama hayattaki en önemli tecrübelerimden biri, şimdiye kadar kapıldığım kaygıların hemen hemen hepsinin lüzumsuzluğunun ya da anlamsızlığının er ya da geç ortaya çıkması.
Sayfa 76 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Aşk, güçsüzlüğün başka bir adı zaten.
Sayfa 22 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Bir kez sevmiş olan ve hala seven biri, kendini aşka elverişli hale getirmenin ne kadar zor olduğunu, ne kadar uzun sürdüğünü bilir. İnsan acı çekerken anlar, aşk için emek vermeye bir daha kolay kolay kalkışamayacağını.
Sayfa 117 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Pandemi'de berberini özleyenler..
Televizyondaki sohbet canavarı bana berberimi hatırlattı. Dükkanına gelenleri eğlendirmeyi o kadar istemesine rağmen berber de eğlendiremiyor. Ama ne berber ne de televizyon bir türlü beceriksizliklerini bir yana bırakabiliyorlar.
Bir çeşit ebedi dehşet durumunda yaşıyorum. Her türlü dehşeti yaşamışım gibi davranıyor, bu nedenle münferit dehşetlere durmadan tepki göstermekten kaçınmış oluyorum. Böylece dehşete düştüğümde artık neredeyse hiç dehşete kapılmıyorum. Birisinin beni dehşete düşürdüğünün farkına sonradan varıyorum.
Köpeğini tarayan bir kız görüyorum. Köpek sakin, taranmaya alışık, etrafında cik cik ötüşen serçelere bakıyor. Serçeler, kızın eliyle taraktan çıkarıp attığı pamuğumsu köpek tüylerine saldırıyor ve kaptıkları gibi uçup gidiyorlar. Büyük olasılıkla yuva yaparken kullanacaklar.
Tek düşüncem çabucak bir pantolon reyonuna dalmak, bir veya iki pantolon denedikten sonra birini alıp defolup gitmekti. Satıcı kızların yardım etmek isteyen bakışlarından rahatsız olmuştum. Dünyanın hiçbir yerinde bu kadar dar bir alanda bu kadar çok muhtaç kadın yoktur. Zavallı yüzleri sabahtan akşama kadar durmadan aşırı ışıkla aydınlatılır.
Aşırı iç hassasiyetimden kurtulabilmek için iyi, azimli bana göre biraz saf da sayılabilecek insanlar görmek istiyorum. Hâlbuki ne görüyorum? Hassasiyetimi kamçılayan düşkünleri.
Bir şeyler çiğneyen bir çocuğun bakışları kurtarıyor beni aniden. Bir şeyler yiyen çocuklar beni her zaman rahatlatmıştır.
Bir restoranın önünden geçerken güzel bir söz olan "günün çorbası" yazısını okuyorum. Günün çorbası doğal, yaşamsal ve çığır açıcı; kulağa hepimizin içinde yüzdüğü günlerin çorbası gibi huzur verici, ilahi teselli ve ebedi gençlik gibi gelen bir sözcük.
Anlaşmazlıklarını çözemeyen insanlar, anlaşmazlıklarını yüzleşilmemiş bir tür metafizik çaresizlik olarak omuzlarında taşırlar.
İnsan faciaları sadece izleyebilir ama anlayamaz.
Sayfa 16 - Ayrıntı
Sokaklar gitgide bakımsız hayvanat bahçelerine benzemeye başlıyor. İnsanlar yaşıyorlar ama tıpkı hayvanat bahçesinde kafeslerde yaşayan zavallı hayvanlar gibi yuvalarının nerede olduğunu unutmuşlar.
Sayfa 38
İnsanların kurtulmak istedikleri bir şeyi bir yere bırakıvermeleri moda olmaya başladı.
Sayfa 45