Vera'nın Nazım'a son bakışı...
"Sana, ne demeliyim bilmiyorum!
Güneşim desem, güneş batıyor.
Hayatım desem, hayat kısa.
Gülüm desem, o da soluyor.
Sana "canım" demeliyim.
Çünkü bu can seninle atıyor."
Nâzım yok artık, ama onun
sürdürdüğü mücadele bitmedi.
Aşkın a'sından anlamazsın. Tek kitap okumazsın, Nazım Hikmet'in bile sadece adından haberdarsın. Sana Piraye mi Vera mı desem, Piraye'yi seçersin.
Ben insanım ve anılarımla varım.
Söylesene Vera, çocuklara sıkılan hangi kurşun kahpece değildir?
Kalan ömrümde canım ne istiyorsa onu yapacağım, Allah kahretsin! Yaşamak istiyorum, anlıyor musun, yaşamak!
İnsan gibi!
"Burnumda tütüyorsun denir ya
Özlenenlere,
Ah be Sevdiceğim;
Sen benim kalbimde alev alev yanıyorsun."
Nâzım’sız bir dünya, elsiz veya gözsüz bir insan gibi. Çünkü onun gibi yazarlar sayesinde dünyayı daha net anlıyoruz ve gecelerimiz bize umutsuz sonsuzluklar olarak gelmiyor.
Nazım Hikmet Ran
Doğum günün kutlu olsun.
Doğum tarihi: 15 Ocak 1902, Selanik, Yunanistan
Ölüm tarihi ve yeri: 3 Haziran 1963, Moskova, Rusya
Eş: Vera Tulyakova Hikmet (e. 1960–1963)
Defin tarihi ve yeri: Novodeviçi Mezarlığı, Moskova, Rusya
Ebeveynler: Ayşe Celile Hanım, Hikmet Bey
Kaynak: Wkipedia.org
youtube.com/watch?v=Nbfep1a...
Aynı
3 Haziran Pazartesi sabahı, yani 60 yıl önce bugün Vera erkenden uyanır, ama yataktan çıkmaz,
sessizliği bozmak istemez...
Nazım'ı izler bir süre...
Saat 7:30'a doğru Nazım Hikmet kalkar.
Her zamanki gibi koşarak kapıyı açacak,
posta kutusundan mektupları, gazeteleri alacaktır.
Sonra divana uzanacak, onları yutarcasına