·
Not rated
Ali Ural, yazarlar dünyasında muhteşem bir detay.
Bırakalım, şâirler şiirden bahsetsin. Bırakalım, insanlığı şiir yönetsin. Öyle olsaydı, ne vefâ sırf bir sokak ismi olarak anılırdı, ne de edep sırf medreselerde duvar süsü sayılırdı..
_
Okudum ve anladım. Hüzün kalbimde solmayan bir çiçek. Bildim, şiirdir o çiçeği soldurmayan..
_
Kâh Orhan Veli'nin "Bedava yaşıyoruz bedava, hava bedava, bulut bedava" dizelerinde bir buluta büründüm, kâh Tanpınar'ın "Hasretiz bir kanat şakırtısına, Mavi gökte kuşlar yine uçar mı" sorusunda boğuldum. Yalnızlığıma yoldaş buldum. Ismi Gülten Akın. Şöyle tanımlıyor yalnızlığımızı; "Beni sorarsan, Kış işte. Kalbin elem günleri geldi, Dünya evlere çekildi, içlere. Sarı yaseminle gül arasında, Dağların mor baharıyla, Sis arasında, Denizle gül arasında, Yanımda kediler, kuşlar, Fikrimden dolaşıyorum."
Zarifoğlu kalbimin kuytusunda daimâ bir ışık yakıyor. Hatırlatıyor bana hiçliğimi; "Ve gözüm eşyamda değil, Yoruldum maddemden."
Sonra Ahmet Muhip Dıranas, bir umut sunuyor ötelerden; "O gökyüzü ve öylesine gerçek, Büyük, büyük, büyük, kocaman çiçek."
Bir de Âsaf Hâlet var.. Insanın gittiği her yerde, kendinden bir şey bıraktığını hatırlatır bana; "Bir adım attığım yerde, ne vardı ki, gitmemle kayboldu, her adımımda, sonsuz benler koyuyorum, boşluğa."
_
Ali Ural, kalemine her zaman saygı duyduğum bir insan, bir şâir. Bu saydığım ve daha saymadığım birçok şâir ile buluşturuyor okurları bu kitabıyla. Buluşmak da yetmiyor yalnız. Oturup bir çay içiyorsun her biriyle...
Dünyanın neden bu hâlde olduğunu bir de onlardan dinliyorsun.
448 syf.
6/10 puan verdi
Öncelikle merhabalar ve ilk baştan uyarayım çok spoiler vermemeye çalışacağım ancak yaptığım yorumun dayanağı olması açısından bazı yerlerde çok fazla büyük olmayan spoiler içeren şeyler söyleyebilirim.
Uyarımı yaptığıma göre başlayabilirim :)
Doğruyu söylemek gerekirse beklentimin çok çok altında kalan bir kitaptı. Okuyan herkes kitaba
Öncelikle okumaktan zevk aldığım, akıcı ,tekrar okuyacağım bir kitap oldu benim için.Dolayısıyla herkesin okumasını tavsiye ederim.
MÖ 4. yüzyıl Atinası'nda dilsel iktidarı keşfeden Platon, felsefenin Atina kültüründe bir değişim yaratması, toplumsal ve politik yaşamı dönüştürmesi için yazdı.
Devlet ya da Politeia, Antik Yunan filozofu ve
Şehzadeler Kavgası'nın başladığı dönemde İsa Çelebi'nin yaptığı bir plan, bir kişinin bütün bir hayatını kökünden değiştirmişti. En yakın emiri Çakır'ı ortak ettiği sır dolu bu plan içerisinde Deli Kurt, zaman içerisinde yiğit bir asker olmuş kimseye boyun eğmemişti. Ta ki bir çift yeşili görünceye dek..
Atsız'ın kaleme almış
Buraya normalde hiç kitap incelemesi yazmıyordum ama bu kitapla birlikte kitap içeriklerini üretmeye de tüketmeye de uzak kaldığımı ve çok özlediğimi fark ettim.
Kitaplar üzerine olan refleksif kitapları okumayı çok severim. Kitaba başlama sebebim de buydu. Sınav senesinden çıktım ve her ne kadar birkaç kez kitap okumayı denesem de hep
MS2150 uzun zamandır merak ettiğim bir kitaptı. Öncelikle yazar bize makro felsefe ve mikro felsefe nedir anlatmak için kurgu bir kitap yazmış bence. Direk bu felsefeleri anlatsa okunmayacak bir kitap kurgu ile beraber merak uyandırmış. İşin ilginç yanı gördüğüm kadarıyla yazarın 1971 de yayınlanan bu kitap dışında başka bir kitabı yok. Kitap 1976 yılında ki savaş gazisi Jon'un uyuyarak kendisini 2150 yılında bulması ve iki zaman arasında ki yaşanan olaylar en kısa özet bu. Kitabın bana hissettirdiklerine gelecek olursam 2150 yılında benimsenen Makro felsefe; evreni bir kabul etme , sosyal eşitlik, her şeyi sevgiyle kabul etme , kolluk kuvvetine dahi ihtiyaç duyulmaması vs ne kadar güzel ve cazip gelse de Mikro felsefe düzeyinde yaşayan bir birey olarak kabul etmekte zorlandığım şeyler olmadı değil tabi :) bunda inancımın da etkisi var tabi ki.
Yine de iyi ki okudum diyorum.
