"Sıradan hayatlar içinde ne zormuş kendin olmak, ne zormuş özgür olmak..."
(COK UZUN VE KİTAPTA HERBİR SÖZÜN DÜŞÜNÜLESİ EN NAİF BÖLÜMÜ)
“ Momo, şimdi o büyük salonun içindeydi. Burası en büyük kiliseden daha görkemli, en büyük istasyonların salonlarından bile daha genişti. Güçlü sütunların üzerinde yükselen tavan neredeyse görünmüyordu. Etrafta hiç pencere yoktu. Kocaman salonu aydınlatan altın renkli ışık çevrede
Sıradan hayatlar içinde ne zormuş kendin olmak ne zormuş özgür olmak..
Ve sonra hissizleşmeye başlıyorsun
Ne ironik bir acıdır bu.
Çok sıkıldım kendimden
Verdiğim sözlerden
Tutamadığım sözlerden
Çok sıkıldım
Çok sıkıldım yalanlardan
Huysuz kadınlardan
Mutsuz adamlardan
Çok sıkıldım
Sıradan hayatlar içinde
Ne zormuş kendin olmak
Ne zormuş özgür olmak
Mak mek mok
Mak mek mak mok
"Sıradan hayatlar içinde
Ne zormuş kendin olmak
Ne zormuş özgür olmak"