"Anlamıştı, doğumla birlikte kendinden uzağa düşmüş kişiyi, hayat, elinden tutup adım adım tekrar kendine götürüyordu. Anlamıştı, acı, yaralar, kırılmalar üzerine düştükleri hayatın tüm karanlıklarını ışıl ışıl yapıyordu. Anlamıştı, duygularınız yara almadan çevrenizi boşaltamıyor, kendinize dönemiyordunuz. Ve insanın yolculuğu hep kendine doğruydu, görmüştü."
Sayfa 62 - Hece Yayınları