Seni düşünüyorum,Livonya'nin kıyılarında koşuyorsun;telaşsız dingin,hiç tükenmeyen bir tebessümle ağzında...Bana koşuyorsun.
Yüzünün hatırası eskimek nedir bilmiyor.Sonra gün doğuyor ve bitiyor, düşlerim kalıveriyor asılı duvarlarda,sen hala toprağın altında bir ölüden de sessiz,bir ölüden de kıpırtısız,beni bir başıma bırakıyorsun kışın ortasında.