Mustafa Kemal Atatürk
"Hiçbir şeye ihtiyacımız yok, yalnız bir şeye ihtiyacımız vardır: çalışkan olmak."
“...Romanın tek olayı bir süre önce gerçekleşen Selim’in ölümü olsa da temel olay Selim aracılığıyla Turgut’un kendini keşfetme sürecidir; yani iç yolculuğudur. Selim ölmüş biri olmasına rağmen romanın başından sonuna kadar varlığıyla romanı doldurur. Arkasında bıraktığı yazılarla, hakkında anlatılanlarla ve farklı düşünceleriyle Selim Işık, Turgut’a ışık olur; onun değişmesini sağlar, Turgut Özben’i adeta özbenliğine kavuşturur.”
Sayfa 46Kitabı okudu
Selim'i sona taşıyan umutsuzluk, ulusal ve toplumsal örgütlenme içinde "birey"in var olamayacağıdır: "Bat dünya bat."
Sayfa 38 - Alakarga YayıncılıkKitabı okudu
"İnsan nedir bilir misin Olric? Nedir efendimiz? Ağaçları kesip onlardan kağıt yapan sonra da o kağıtlara ağaçları koruyunuz, yazandır."
Sayfa 39 - Alakarga YayıncılıkKitabı okudu
Dünyada bir tane kahraman bulunmalı. Tek başına yaşayanlara cesaret vermek için. Belki sevgi biraz iyi yapar onu.
Sayfa 91 - Alakarga YayıncılıkKitabı okudu
"Selim ve "Selimlik"ler için insanın geçmişi, çevresi, tarih, dil, siyaset, gelenek vb. yaşamaya olanak tanımayan bunaltıcı bağlardır."
Sayfa 35Kitabı okudu
"Devinim karakterleri eylemden ya kaçınır ya da eylemlerini yarım bırakırlar. Evet, onların da bir eylemleri vardır ama bu olsa olsa kendi iç yolculuklarıdır."
Sayfa 45Kitabı okudu
"Kanımca roman; özel alanlarında çok kitabı olan, okumadığı kitaplar hakkında konuşan, ideal okumalar yapamayan, okur olmaktan çok okur pozları veren, her fırsatta kendini kitap kurdu gösteren, daha şekilci, belki bir edebiyat heveslisi olarak kalacak, küçük kentsoylu, köksüz, bunalımda, ülküsüz bir okur profilinin doğmakta olduğunu yazmıştır."
Sayfa 84Kitabı okudu
"İnsanın, kendisi gibi olmak istemediği zamanlar da varmış. Ben, her zaman kendileri gibi olmaları için baskı yapıyormuşum onlara. Tek yönlü, can sıkıcı bir yaşantıya itiyormuşum onları. Size yaranmanın bir yolunu bulamadım zaten. Bunu da açıkça söyleseydiniz, seve seve katlanırdım her yönünüze. Seninle olmuyor, diye kestirip attınız. Zamanın yetersizliğinden söz ettiniz. Oysa ben çoğu zaman yapacak bir iş bulamadım. Bu kadar zamanı siz ne yapıyordunuz? Biraz da siz öğretebilirdiniz bana. Önce alırdınız beni, istediğiniz biçime sokardınız, sonra da şöyle yap, böyle yap, derdiniz. Hangi kitaplar okunacaksa, daha önceden söylerdiniz. Tabiatı sevmiyorsun; eşyaya bakmasını bilmiyorsun. Tamam. Bütün otların adları ezberlenirdi, ay doğarken iç çekilirdi, duvarın üstündeki kedi okşanırdı; benim değişme gücüme kimse inanmadı. Sonunda ben de inanmadım. İşte böyle can sıkıcı biri oldum gerçekten. Ne yazık: siz beni gerçekten bir adam, ne bileyim, sizler gibi kişilik sahibi biri sandınız. Alışkanlıkları olan, çatalı şu şekilde tutup, filan yemeği falan yemekten önce yemesini seven, yatakta belirli bir yatış biçimi alan, itiraz eden, bazı anlarda kimseyi görmeye tahammülü olmayan ve daha bir sürü özellik... Ben de kaçtım, ihanet ettim. Bütün bu olamamak, yapamamak ve daha bilmem neler, başka bir türlü bir kişilik, başka türlü bir kalıplaşma... Ne haliniz varsa görün."
"Sıkılıyoruz, vakit geçirme oyunu oynuyoruz."
on numara tespit!
Devlete ait uzamlara adım attığınızda içinizi sıkıntı basar, bu sıkıntıyı devletin temsili olan zamana ve kurallara odaklı ruhsuz kişiler iyice arttırır,
bu boş konuşan, işgüzar memurların kendileri de hayatları da iş yerleri de sıkıcıdır:
Devlet daireleri, can sıkıntısı yaşatan ve yayan küçük devlettir.
Sayfa 32Kitabı okudu
Sen bir saksı çiçeğisin Turgut Özben.
Yapraklarını birbirine sürterek varlığını duyuramazsın.
Sayfa 44Kitabı okudu
Onu bana anlat Esat. Nasıl anlatırsan anlat.
Ona ait birşeyler söyle.
Görünüşü nasıl olursa olsun:
içinde Selim olsun da.
Sayfa 49Kitabı okudu
"Hiçbir şeye ihtiyacımız yok, yalnız bir şeye ihtiyacımız vardır: çalışkan olmak."