"Muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı ama birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi. Bir ruh ancak bir benzerini bulduğu zaman bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu... Biz ancak o zaman yaşamaya, -ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk."
Sayfa 91Kitabı okudu
"Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu, daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım."
Sayfa 91Kitabı okudu
"Hayatta hiçbir zaman kafamızdaki kadar harikulâde şeyler olmayacağını henüz idrak etmemiştim..."
Sayfa 51Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Insanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar."
Sayfa 29Kitabı okudu
"Nedense, hayatta bir müddet beraber yürüdüğümüz insanların başına bir felaket geldiğini, herhangi bir sıkıntıya düştüklerini görünce bu belâları kendi başımızdan savmış gibi ferahlık duyar ve o zavallılara, sanki bize de gelebilecek belâları kendi üstlerine çektikleri için, alâka ve merhamet göstermek isteriz."
Sayfa 9Kitabı okudu
Oysa minnet ifadesi insanlarda çok nadir görülen bir şeydir. Özellikle de minnet duygusu büyük olanlar, duygularını açığa vuracak ifadeleri bulamazlar, şaşkın şaşkın susarlar, utanırlar, zaman zaman da duygularını saklamak için yüzlerini asarlar.
Sayfa 45Kitabı okudu
Belki düşen insan kendine yardım edeni de kendisiyle birlikte sürüklemekten hoşlanır.
Sayfa 31Kitabı okudu
