"Kötülük ve iyilik dünyaya, tadına bakılan bir tek elmanın kabuğundan sıçradı, tıpkı yapışık ikizler gibi."
Sayfa 63
"onlar sözcükleri taş gibi sanırlar, canlılığı olmayan büyük ve yerinden oynatılamaz nesneler olarak görürler, asla değişmeyen tek hücreli organizmalar gibi."
"taşlar değişebilir. rüzgar ve su onları yıpratabilir. aşınabilirler. ufalanabilirler. taşı kırabilirsiniz, çakıl ya da toz hâline getirebilirsiniz."
Sayfa 160 - mini kitap
"New York'un her caddesi, yaşamın karmaşıklığını yansıtan bir ayna gibidir; şehir, hikayelerin dans ettiği bir görsel şölen sunar."
"Şehirde kaybolmak, kendi iç dünyamızı bulmak için bir fırsat sunar; New York, keşif yolculuğumuzun sınırsız haritasıdır."
"New York'un kalabalığında yalnızlık hissi, kendi iç dünyamızın derinliklerinde kaybolmuş hikayelerle doludur."
"Şehirdeki her sokak, geçmişin izlerini taşır; New York, hikayelerin birbirine karıştığı bir büyü masalının sahnesidir."
"New York'un karmaşıklığı, her hikayenin içinde gizli; şehir, her anlam arayışında kaybolmuş ruhlara ev sahipliği yapar."
"Şehirdeki her gölge, bir gizemi, her sokak ise bir öyküyü saklar; New York, anlam arayışında dolaşanların eşsiz bir labirentidir."
"New York'un gürültüsü arasında kaybolmuş hikayeler, sessizlikte bulunabilir; gerçek anlamı, derinlikleri keşfetmek için sessizliğe kulak vermek gerekir."
"Her sokak köşesi, bir serüvenin başlangıcına işaret eder; New York, keşiflere doymayan sonsuz bir hikaye hazinesidir."
"Zaman, şehrin sokaklarında dolaşırken kendi hikayesini anlatır; bu hikayeyi dinlemek için sadece kulaklarımızı açmalı ve gözlerimizi kapatmalıyız."
"Şehir, içinde birçok hikaye barındırır, ancak gerçek hikayeleri bulmak için önce kendi iç dünyamıza bakmalıyız."
Bir şeye veda etmek için çok uzun zamandır mücadele ediyorum ve önemli olan da bu mücadele. Hikaye sözcüklerde değil, mücadelede.
Zaten gitmiş gibisin. Bazen gözlerimin önünde kaybolduğunu görür gibi oluyorum.
Yalnızlık, onu kendi içine götüren bir geçit, bir keşif aracı olmuş.