Nill
Küçük şeyleri, olmayan önemsiz saçma şeyleri büyüterek geçiyor günler. Belki atalarımızdan kalma bir negatifleri düşünmeye eğilimdir bilmiyorum. O zamanlar, yani mağara devrinde, kötüyü önce düşünmeye mecburdun, yoksa ölüverirdin. Her ses, her hışırtı, her adım bir tehditti. Şimdi geçti onlar. Çıktık mağaralardan, dışarı çıkınca üzerimize bir bizon saldırmıyor ama biz hala aynı tedirginlikle yürüyoruz gökyüzünün altında ne garip.
Nill..
Yeni bir şey ‘alacağıma’, yeni bir şey ‘yapıyorum’, daha eğlenceli oluyor.
Ruh, beden gibi bir kenara atmıyor yeni güzel şeyleri, içine işliyor.
Her tür alışverişi azaltınca, kendinle daha fazla zamanın oluyor.
Zaferi başka yerde arıyorsun.
Belki bir sayfa daha okuyorsun, belki biraz daha yürüyorsun, sohbet ediyorsun, oturup okul çıkışı yağmur altında çocuklarla futbol oynuyorsun. Vaktin çoğalıyor.