Ey kaval,
Ben seni değil, sesini kırdım
Bağışla beni, bağışla
Hevesini kırdım
Şimdi kuşların kanat sesi
İnip kalkan göğsümde
Soluksuzum, yaralıyım, inlemekteyim
Kolunu, kanadını, nefesini kırdım
Ey kaval,
Ben seni yaşamak bildim
Yüz çevirdim sulara, yerin dibine indim
Bak işte salınan kamış,
Bak işte rüzgâra karşı
Aşk ve ölümün arafında
Göğsüm kafesini kırdım.
Ve ölüm zarif bileğimi kesti incecik bıçağıyla...
Sayfa 17Kitabı okudu
Seni anlatamam yosun tutmuş bir duvara
Ki o yosunu yeşertecek tuzlu gözyaşımdır
Ey içimin abdalı
Ey yönünü şaşırmış mevsim rüzgârı
Dünyaya gülümseyen budala
Seni göğe yükselten benim kanatlarımdır.
