Ne keskin kılıcım vardı ölüme doğrultabileceğim, ne umudum vardı beni ayakta tutabileceğine inandığım.
Sayfa 172Kitabı okudu
"Insanlar olarak böyleyiz, değil mi? Vaktimiz olduğunu düşünerek her şeyi erteliyoruz. İyiliği, mutluluğu, sevinci, sevdiğimize onu sevdiğimizi söylemeyi... Fakat zamanımızın az olduğunu bir şekilde öğrendiğimizde o küçücük zamana çaresizce her şeyi sığdırmaya çalışıyoruz. Keşke biraz içimizden geldiği gibi yaşasak."
Sayfa 143Kitabı okudu
Sen bütün olmakla büsbütün olmak arasındaki farksın.
Sayfa 142Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hayat ve biz insanlar çok gariptik. Bir acıyı, üzüntüyü bile zamanı geçince eskitiyorduk.
Sayfa 103Kitabı okudu
Insanlık yapımızda bu vardı. Psikolojimiz ne kadar hasar almış olsa da yaşamaya devam ediyorduk çünkü aslında gerçekten ölmüyorduk.
Sayfa 103Kitabı okudu