Başkasının çevresinde nasıl uçarım, Bir başka aşka nerden yol bulur kaçarım?
Gözyaşlarım bana hiç göz açtırmıyor ki, Senden başkasına ben nasıl göz açarım?
En büyük, en mutlu aşk” demiştim "benimki."
Kana boğulmuş gönlüm, öyle gam yedim ki...
Bu ben değilim, Tanrı bilir ne olmuşum. Once olan bensem, şimdi olan bu kim ki?
Tut ki el üstünde, nazla yetiştirildin, Hiçbir lezzet kalmadı tadıp bilmediğin. En sonunda yine de çekip gideceksin, Yaşamın bir düşten başka nedir ki senin?
Kalk haydi güzel delikanlı, bak vakit seher.
Billür kadehi şarapla dolduruver.
Vefa bucağında şu bir anlık yaşamı
Sonra çok arar bulamazsın, uçar gider...
Geleceğin karanlığıyla geçmişin aydınlığını her kıyasladığında aydınlık ona daha çekici geliyordu,ölüm her türlü belirsizliği ve güçsüzlüğü bitiriyordu.