birileri için sürekli aynanın karşısında dikilen insanlar gibi , ne kadar başkaları olabilirsen o kadar mutlu olursun.
korkunç olursun
ve mutlu.
(Seyhan Kurt/hüznün sözyitimleri)
Vazgeçtim
Yüzün olmasın
Adın ve adını hatırlatacak hiçbir şey
Rengin olmasın
Kokun ve ellerimle dokunabileceğim
Görebileceğim
Duyabileceğim
Bilebileceğim hiçbir şeyin olmasın
şehir şehir dolaşıp
şiirler toplamıştım sana
yol kenarları
yalnız ağaçların gölgesinden
kağıt toplayan çocukların avuçlarından umut
ve kurumuş dere yataklarından
taş toplamıştım
seversin diye
deniz kabukları ve sarmaşık tohumları
annemin sütü ısıttığı saatlerde
babamın eve döndüğü
çocukken ağaçtan düştüğüm
okuldan kaçtığım saatlerde
sana bahçeden kelimeler toplamıştım
her ayrılıkta sulanan
zulalanan dualar birde
bütün büyüklerimden
küçüle küçüle
sana
toplamıştım
birileri için sürekli aynanın karşısında dikilen insanlar gibi , ne kadar başkaları olabilirsen o kadar mutlu olursun.
korkunç olursun
ve mutlu.
(Seyhan Kurt/hüznün sözyitimleri)
Unuttuğum duaları hatırlat bana
İnanmayı göremediğim bir şeylere
Bir yerden dışarı çıkmayı
Koşmayı hatta
Bir yolu yürümeyi
Durmayı bir safta
Öncesi olmayanı anlat bana
En son ne olacağını birde
Yerde ya da gökte
Kaç çığlığın yırtabileceğini
Kaç kesiğin delebileceğini perdeyi
Arafta dans ederken deliler
Daha kaç bin velinin
İntiharına gebe kaldığını evrenin
Evrildikçe eksildiğimiz bu yerde
Aşkın ne olduğunu anlat
Ne olmadığını birde
Biliyorsan
Ve susamayabiliyorsan bildiklerini
Bana da anlat
Hiç kimseye söyleyemediklerini