![[̲̅t̲̅a̲̅m̲̅e̲̅r̲̅] ☾](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F325014_1716285643_yDS2D.jpg){kind=small}
"...Sen almaya doyamadığım vermeye kıyamadığım nefesimsin."
Sayfa 174
İnsan, sevdiği kişi bir başkasına aşık olduğunda nasıl sevinebilirdi ki...
Sayfa 27
...Böyle bir dünyaya çocuk getirmeyi bir türlü anlamıyordu. Bu kadar savaş, açlık, haksızlık varken yazık diye düşünüyordu...
Sayfa 25
Size olan kinim, çocukluk yıllarımda gelişti. Bunu kişisel algılama Semra, benim nefretim sana değil, zayıflara. Neden mi, çünkü bende sizin kadar zayıf ve sizin kadar güçsüzdüm ve güçlü olana karşı koyamadım. Bu yüzden büyüdükçe nefretimi de büyüttüm içimde.
Neden bu kadar zayıfsınız? İki güzel söze kanıp, bir ay gibi kısa bir zamanda beni önce yüreğinize, sonra evinize, en sonda bedeninize alıyorsunuz. Buna gerçekten ben mi sebep oluyorum bilmiyorum. Buna kafa yormaktan yoruldum.
Ben de sizin kadar zayıf ve sizin kadar güçsüzdüm ve güçlü olana karşı koyamadım. Bu yüzden, büyüdükçe nefretimi de büyüttüm içimde. Ama ilginç olan, güçlüye değil zayıfa yönelik bu nefretim. Güçlülerden çocuklar gibi korkuyorum hâlâ
Nurhan Işkın
#KATİLİNÖZRÜ
#YORUM
Kitabımızda tabiri caizse baş karakteriniz komiser aylın ve ekip arkadaşlarının istanbul da işlenen bazı cinayetle başlıyor cinayet kurban giden kadınlar psikolojik tedavi gördükleri öğrenilir ve doktoru olan mehmet beyden başlar buna benzer on yıl önce ankarada aynı cinayetler işlenmiş ve aynı doktorun hastaları öldürülmüş ipucu bulunmayınca dosta kapatılmış aylın ve ekibi bu olayı çözmek için elimden geleni yaparlar kitapta sinan ve aylın tatlı atışmaları birde vefat eden maktulun arkadaşı hakan aylın ilgi duydu aylın en sonda aylın de ona karsu boş olmadığını anladı bir yansan cinayet bir yansan aşk gerçekten okunmaya değer bir kitap bol aksiyonlu bir kitaptı herkese oneriyorum yazarın emeğine sağlık 
nurhan çigdem ıskin
2003 Aralık
Hava buz gibi... İliklerime kadar üşüyorum. Sanki sekiz yaşındayım ve sanki bu gün, babamın dayaklarına işkenceyi de eklediği gün. Üzerinde söndürdüğü sigaralarin acısını duyuyorum, ama bir farkla; söndürdüğü yerler yanmıyor artık, aksine buz gibi. Attığı her ustura kesiğinin izleri duruyor ama artık, çirkin görünmüyor gözüme. Annem bir köşeden olanları izliyor,başvurmalarını duymuyor, sadece gözyaşı döküyor. Yoksa bir anne; evladına ağlama demez mi,ben buradayım demez mi? Bu katıl ruhlu adamın beni her gün biraz daha ruhsuz yapısını öylece izler mi? Evaldinin geleceğini kararmasına izin verir mi?
Sayfa 7