özlem öyle olur ki, sanki dünyanın ortasında,
her şeyi anlamsız kılan bir boşluk uzanmakta;
gelip özleyenin de içinden, bir kesit gibi geçmektedir.
özleyen, bunu duyduğunda, bütün dünyaya sanki bir sisin ardından bakar gibi olur: bir şeylerin olması, ne gereklidir ne de anlamlı - boşluk, uzanır, her şeyin - dünyanın, özleyenin içinde.
özlem, her şeyi kaplayan boşluktur...