UzakOruç Aruoba

Özlemek; bir şeyi veya bir kimseyi görmeyi, kavuşmayı istemek anlamına geliyormuş kelime olarak, peki sizce özlem nedir?

Bir çoğunuzun bu konuda ne düşündüğünü bilemem ancak bana göre özlem duygusu ya da kavramı (ne diyorsanız işte) en asil, en zor ve en kapsamlı duygudur. Hemen hemen her duygunun kökünde özlem yer alır. Mutluluk, sevgi, acı, öfke, üzüntü, yalnızlık... Özlem çekmek her şeye karşı olabilir; uzaklardaki bir insan, artık hayatta olmayan bir dost, elinden kaybettiğin her şey ya da hayata karşı bir umut...

Niçin yaşarız ki? Doğduğumuzda yaşama özlemiyle hayata tutunuruz. Kimimiz tutunamaz... Büyürüz, gelişiriz iyi ya da kötü bir hayatımız olur. Ancak o hep daha güzeline, daha ilerisine karşın bir özlemimiz vardır. Özlemek hayatımızın her alanında vardır. Her zaman da olacaktır... Bizi hayatta tutan özlemdir... Hayatı batırırız, en diplere düşeriz; kimimiz o özlemi yitirir ve hayatına son verir. Kimimiz ise o özlemi güçlendirip daha sıkı sıkıya tutunur hayata. Belki yeniden batar, belki de hayata tutunur. O hayata tutunmak için, o güzel günleri bir kez olsun görelim diye özlemle yaşarız. Özlemek biz yaşamımız boyunca vardır ve özlemek bittiğinde hayat diye bir şeyimiz kalmaz...

Özlemek acıdır, zordur. Kimisi hafiftir, kimisi de ağırdır özlemlerin. Kimisi öyle yoğundur ki tüm insanlığı kıskanacak kadar olursun. Kimisi yalnızlığı kabul ettirir, kimisi alışmayı... Kimisi giderek çoğalır, kimisi yok olana kadar azalır. Kimisi değişime sebep olur, kimisi aynı durduğun yerde bırakır. Ama şu kaçınılmaz bir gerçektir ki hepimiz bir şeylere özlem çekeriz..

Özlem, ne yapacağını bilememektir...

Oruç Aruoba'nın bu insani ve ruhani duyguları ve kavramları kelime oyunlarıyla rehberlik etmesini seviyorum. Bu eserinde de iki farklı konuyu ele alarak düşüncelerini anlaşılır bir şekilde aktarmış. Özlem çekene rehberlik ve tavşan yetiştirme üzerine iki konu var. Özlem kavramı bana daha çok hitap ettiği için beni çelen kısım orasıydı maalesef. Ancak tavşan besleme üzerine düşünce cümleleri de kendi kalitesini kanıtlayacak derecede.

Yazarımızın üslubu ve dili çok değişik. Kimisi şiir diye kabul ediyor, kimisi düşünce yazısı diye. Ki bence eserleri daha çok düşünce yazılarına giriyor. Değişik olması kötü bir şey değil çünkü düşüncelerini ifade ederken net ve açık bir şekilde okuyucuya aktarabiliyor.

Konusu herkesi çekmeyebilir evet, ancak her okurun en az bir kez olsun Oruç Aruoba'nın eserleri ile tanışmasını dilerim. Şahsen sevdiğim düşünürlerden biridir.

Okuyun, siz de iç dünyanızı tanıyın...

Kelimelerle dans edebilen bir yazar denildiğinde ilk aklıma gelen kişi tartışmasız oruç aruoba.
İnanılması güç bir hayal gücü var, bu da yazılarına nakış gibi işlenmiş sanki.
Okuduğum ilk kitabı değil ama her okuduğum kitapta çok başka bir haz var.
Özlemi size daha güzel anlatamazdı diyebilirim.
Bazı yazarlar anlaşılmalı,
Oruç aruoba anlaşılması gereken yazarlardan.
Okuyun,
Anlayın.

'İle' kitabından sonra 'uzak' la Aruoba serüvenine devam ediyorum. -Özlem Çekene Kılavuz- başlığı altında ne yazdıysa bir bir içime işledi. Özleyen özlenen ve bu kelimeleri kapsayan her bir cümleye sarılmak istiyor insan..

Hepimiz hissediyoruz, yaşıyoruz, biliyoruz ama ne kadarımız farkında? 'Özlem'in diğer duygularımızla olan ilişkisinin ne kadar bilincindeyiz? Bir insan sadece 'özlemek' ile ilgili ne kadar şeyden bahsedebilir? Birbirinden farklı ne kadar çok şey söyleyebilir, ne kadar düşündürebilir?

Özlemek ile yalnızlı, zaman, bencillik, geçmiş/gelecek, pişmanlık, mutluluk, acı, bırakılmışlık, uzaklaştırılmışlık, kıskançlık, neşe, mutluluk, sevgi ve ölüm. Özlem tüm bu kavramlar ile ne kadar alakadar, ne kadar akraba?

Oturup üzerinde düşünmeye kalkışsam, kendi kendime işin içinden çıkamam sanırım. Bu yüzden Aruoba yazdığı his kitabıyla beni öğrencisi -okuru- olarak seçti bile. Bunu kendisi de biliyor ve soruyor; 'Ne dersin Özlem Çeken? Anlıyorsun: sonuna geliyor, bu kitap' (sf.129)

Aruoba denince şöyle bir duraksıyorum ben. Anlamak, düşünmek, his yoğunlukları, düşünce karmaşıklığı geliyor aklıma. Bu sebepten, sakin bir kafayı bekliyorum okumaya başlamak için ve de heyecanlı bir bekleyiş ile. Bir kitabını sindiremeden başka bir kitabına geçmek istemiyorum. Belki de hemen okuyup bitmesinden korkuyorumdur. Farklı bir yeri var bende, öyle de kalmalı.

"Özlediğin gidip göremediğindir;
ama gidip görmek istediğin...

Özlem, gidip görememendir;
ama gidip görmek istemen...

Özlediğin, gidip görmek istediğin---
ama gidip göremediğin...

Özlem, gidip görmek istemen---
ama gidememen, görememen;
gene de, istemen." (sf.39)

diyelim ve Aruoba'nın özlem-özlemek-özlenen-özleyen ile anlatmak istediği en kapsamlı şiiri şöyle kalsın.

Tüm özlem çekenlere gelsin ve selam olsun sana Aruoba! Bu filli de bir kitap yazarak anlattığın için. :)

"Yakın"ı da okuduktan sonra okudum ben bu kitabı. İkisi bağlantılı deniyordu çünkü. Zaten isim itibariyle de bir bağlantısı olduğu açık. Ama oruç oruobanın her kitabında bambaşka şeyler anlattığını düşünüyorum. Özlemi işlemiş. İçinize de işliyor kitaba işlediği gibi. Öyle dolu öyle güzel ki. Sarılmak istiyorsunuz kitaba. Ben sarıldım.

Okurken çok fazla yazar yahut şair öğrenebileceğiniz,odanızda duvarda ya da aklınızın bir köşesinde durmadan tekrar ettiğiniz birkaç mısra ile göğüs darlığı çekebilirsiniz . Velhasıl "Ağrıyınca kar yağıyor "

İnsan aynı kelimeyi yan yana koyup çok şey anlatabilir mi, anlatabilirmiş. Oruç Aruoba bunu en iyi yapan yazarlardan biri. Bi cümlesinin derinliği ve gerçekliğinin ağırlığı ...

Özlem üzerine söylenebilecek her ne varsa yazar hepsine değinmiş. İnceleme yapan bir arkadaş yazarın kelimelerle dans ettiğini dile getirmiş ne güzel demiş. Ondan daha da fazlası kelimelerin gözlerimde uçuştuğunu gördüm, benimle konuştuklarını.Kitabın ortasında ve sonlarına doğru yazarın "sorularına bir cevap arıyorsan kitabı bırak sevgili okur çünkü yazan da bu sorulara cevap bulamadı" şeklindeki uyarılarına rağmen okudum. Bazen hayata sadece soru sorabilme özgürlüğüne kavuşabilmek için bile gelmiş olduğumuzu düşünürüm. Cevapsız sorular zihni ayakta tutar Canım Yazar. Varsın olsun bulmayalım cevapları. Hem cevaplarını bulduğum sorular da beni tatmin etmedi çoğu zaman. Muhteşem bir kitap. Muhteşem tanımlamalar. Aynı zamanda hem naif, hem sert. Üslubunun hastasıyım ve yazın anlamında örnek aldığım en birinci kaynak diyebilirim. Okurken sorgulatan kitaplar okumak istiyorsanız mutlaka geç kalmadan Oruç Aruoba ile tanışın. Açık yüreklilikle söyleyebilirim ki bu kitap hiç bitsin istemedim.

(Bu ara pek inceleme yazamıyorum. Kısaca kitabı merak edenlere bir inceleme yazayım.)

Tavşan besleyene kılavuz ve özlem çekene kılavuz ikilemesiyle Uzak - Yakın serisinin ilk ikilemesiydi. Oruç Aruoba' nın farklı tarzı ve dili ön plana çıkıyor. Tavşan besleyen tasriyle aslında seveni sevileni anlatan ilk bölüm kısa. Ve bu serinin de başlangıcı. Benim gibi ters sırayla (önce Yakın sonra Uzak) okusanız da çok farketmiyor. Ben kitapta "tavşan besleyen" yerine "sevilen"i koydum hep. Ne tasvirler çıktı karşıma, ne yandım okurken...İçim" ayeş yakana kılavuz"a gitti-geldi. Özlem çeken ise özlem çekendi işte. Özlemek ve özlenmek arasındaki sürekli ilişki her aşamadan aktarılmıştı yine. Ölüm ve sevmek, özlem ve ayrılık hepsi bir kördüğüm yaptı beynimde...

Sahi ben seni özlediğim için mi seviyorum? Yoksa sevdiğim için mi özlüyorum? Gitmesen bu kadar özler miydim? Ya da bu kadar özlemesem pat diye çıkar gelir miydin? Peki ya ölürsem, ancak o zaman mı özlersin brni? Ölüm var diyorum, gerçekten var. Ve ben seni özlüyorum. Amann, neyse...Olmadı bu inceleme.

Yaşam, belki, kavranınca uzak; anlaşılınca yakındır --- ya da, tersi...
Özlem, çiçek yaprağının kurumuş büyüme noktasıdır...
Özlemi hangi kelimelerle anlatabilirsiniz... Oruç Aruoba sizin için öyle güzel anlatmış ki...

Özlem ,özleyen ve özlenen en fazla bu kadar güzel anlatılabilir. Özlem çekene çok güzel bir kılavuzdur ''uzak''... ve en son sözü aslında en güzel sözdür şairin bakın ne diyor: Hulasa burada söz kısaldı, söylemeye kılavuz da kalmadı.Hatta yolcu da kalmadı yol da..

Kişinin yaşamı, uzaklıklar ile yakınlıklar arasında yürür :
Kişi ne yaparsa yapsın, ya birilerine - birşeylere yaklaşıyor, ya da birilerinden - birşeylerden uzaklaşıyordu...

Özlem bu kadar mı güzel anlatılır? Inanin yazara gercek anlamda buyuk hayranlik duydum. Özlem kelimesini sık sık okuyorsunuz ama kelimeye o kadar guzel aciklamalar getiriyor ki adeta bir dans edasinda hiç ama hiç sıkılmıyorsunuz. Israrla tavsiye ediyorum.