Kendimizi başkalarının gözünden görmek ve olmamızı istedikleri bin bir kişiye dönüşmüş olmayı dilemek için en ufak bir çaba gerekmiyor. Pişmanlık duymak ve sonsuza, zamanımız doluncaya kadar duymaya devam etmek çok kolay. Ama esas sorun yaşamadığımız için pişman duyduğumuz hayat değil. Sorun pişmanlığın kendisi...
Kolun kanadın nerede kırıldı?
(…)
Söylesene, ağlamayı ne zaman unuttun?
(…)
Uçurumun başında mı kendinden vazgeçtin?
(…)
Ne zaman
böyle kırıldın, böyle dağıldın?
(…)
Göklere mi kırıldın?
'Buralara nereden geldiğimi biliyorum. Gidecek daha çok yolumun olduğunu da biliyorum. Ve gerekirse dizlerimin üzerinde sürünerek de olsa oraya gideceğim.'