Bəzən çox şey istədiyimiz kimi irəlləməz, düşündüyümüz kimi olmaz. Olmuyanda olmurda deyib keçdiyim vaxtlar o qədər çox olubki amma həmin olmayan şeylərin yarası dərin olub niyə olmurki? Bir mənim başıma gəlir belə şeylər? Hər zaman ağlımda dönən suallar bunlar olub amma bunu kənardan heç kim bilmiyibdi. Bəzi qərarları özüm verməyə haqq tanımırlar mənə bu o qədər yorucu haldırki, o qədər bərbat hiss etdirir ki ətrafımdakı insan görəsən hiss edirki o qərarı mən vermərəm? Mən elə düşünmərəm? Başa düşmürlərsə bu onların ayıbı olsun ki məni tanımırlar.. Yoruluram zaman-zaman, tükənirəm amma kənardakı tanışlarım anlamır bu o qədər yorur ki kaş biri çıxsa qarşıma desəki bilirəm necədi həyatın bu düşüncə sənə aid deyil, bu qərar sən aid deyil, mən səni tanıyıram, dəstəkləyirəm belə biri varmı bəs? Deyəsən yoxdu. Hər nəysə bu qədər bəsdi.
Çoxluğun bəyəndiyi bir şeyə mız qoymaq, çoxluq bəyəndiyi üçün bəyənməmək xəstəliyinə mən də tutulmuşdum vaxtı ilə. Elə bilirdim ki, fərqli olmaq üçün hamıdan fərqli şeyləri bəyənməliyəm. Künc-bucaqda tanınmayan, bilinməyən bir kitab, film, rejissor, yazıçı tapıb onu bəyənəcəm. Beləcə kimsə məndən soruşanda öz fərqimi göstərəcəm. Siz hamınız
Deyirlər, boş adamam,
Bax işimə-gücümə.
Mən necə boş adamam?
Dolu yağır içimə.
Ürəyimdən razıyam,
Boş hisslərə qapılmır.
Elə boşluq açmısan,
Dolduran da tapılmır.
Başımı yuxularla
Qataram, görüşərik.
Nəysə, bu gün də boşam,
Yataram, görüşərik.
Atam qəfil vəfat elədi. Bir həftə içində dağ kimi adam əriyib getdi.
Soyuqdəyməsi keçmədiyi üçün həkim müayinəsinə aparmışdım. İşə qayıtmalıydım, ona görə tez-bazar analizləri verib həkimin qəbulunu gözləyirdik. Arabir yüngülcə öskürüb xırıltıyla nəfəs alırdı.
– Əslində iki ay bundan əvvəl yaxşı həkim yanına getmişdim, – deyə köks ötürdü. – dedi