Bu şarkının "Neden yalnızım ben?" kısmına üzülenler olur diye yazıyorum bu cümlelerimi. Son 7-8 ay öncesine kadar etrafı kalabalık bir insandım. Kalabalık dediğime bakmayın çoğunuzun olduğu gibi o kalabalıkta yalnızdım. Öyle hissediyordum, her neyse. Demem o ki ben o kalabalıkta yalnız kaldığım için bir yerden sonra yalnızlığa alıştım. İlk başlarda yalnız kalmak size zor gelebilir. Ama bir yerden sonra odak noktanız sadece kendiniz olduğunda o yalnızlığı seveceksiniz. Eğer yalnız hissederseniz, yazacak kimseniz yoksa bana buradan yazabilirsiniz. Bu reels tutar mı bilmiyorum.ama belki yorumlardan birileri ile tanışırsınız. Bir nebzede olsa yalnızlığınızı giderirsiniz. Sizi siz olduğunuz için seven insanlarla karşılaşmanızı umuyorum. Amaçları için sizin yanınızda duran, sizi bir dert dinleyici olarak kullanan, size en ufak bir değer bile vermeyen, iyiliğinizi değilde kötülüğünüzü isteyen biri yanınızdaysa ve bunu hissettiyseniz, lütfen o kişiyi hayatınızdan uzaklaştırın. Çok bir takipçim yok ama burada bu videoyu gören, beğenen, beğenmeyen herkese kocaman sarılıyorum. Mutluluk daima sizinle olsun...
Kalabalıktı Ankara , kalabalıktı İstanbul. O zaman neden kimse duymuyordu feryatlarımı. Bu şehirde yok olurken neden kimse el uzatmıyordu. Görmüyorlar mıydı. Oysa etrafımda kalabalıktı. Ben bu kalabalıkta nasılda yalnızdım...
Sahibine Ulaşamayan Vedanın Mecbur Kalmış Çığlıkları
Maral, adını denizlerin ortasında bir başına, güzelliğini kimsenin farkedemediği bir deniz kızından almış gibi duran ve her bir konuşmamızda biricikliğinden sadece beni faydalandıran en sevdiğim, en değerlimin adıdır. Kelimelerimi zulalayıp ona doğru saçtığım, yüzünün güldüğü ya da gülmesi gerektiği her yerde var olmaya çalıştığım kişidir Maral.