“Sen aslında yaşadıklarından değil, gerçek hakkında oluştura geldiğin düşüncelerinden acı çekiyordun.”
Yazmak şeytansı bir sevinç, resim yapmaktan daha kolay, insana kendini buldururken unutturan bir iç geçiriş..
Bu sessiz çığlıklar derinden yaralamıştı beni.
Güzel olan şiir değil, senin okuma biçimindi.
En yalnız insanlar mı toplaşıyordu burada, yoksa herkes kadar yalnız olan ama bunun farkına varanlar mı?
Benim suçumdu. Kendimi katil gibi hissetmiştim. yaşamına son verdiğim insan ya da hayvan değil de bitki olması, sonucu değişiyordu.
Sen aslında yaşadıklarından değil, gerçek hakkında oluşturageldiğin düşüncelerinden acı çekiyordun.
Hepimiz değişik türlerde kuşlardık aslında, akşamla birlikte bakışları hatta bütünüyle yüzü değişen ve içinden yalnızca gölgeler geçen kuşlar.
Ya fidanlar için geç kaldıysam; ben burada yudum yudum susuzluğumu giderirken onların kökleri artık hayata tutunamayacak kadar kuruduysa?
Sayfa 19Kitabı okudu
Düşeceksem ezilmiş olarak değil, bir
leblebi tanesi gibi düşmek istiyorum toprağa.
Sayfa 55