Bir erkek delilik geçirinceye kadar hâlâ çocuk sayılırdı.
Ölüm içimizden birini yakalamadığı, biz de onu gömüp orada yattığını bilmediğimiz sürece nasıl herhangi bir yere ait olabilirdik ki?
Söz konusu kişi kendisi olunca kaybetmenin ucunda hakikaten ölüm varmış gibi davranırdı.
Farklı olmak, insan olmanın getirdiği cazibeden başka bir şey değildir.
“Bazı insanlar bir şey anlatmak istediklerinde konuşurlar, bazılarının bir şey anlatmak için konuşmaya ihtiyaçları yoktur."
En iyi insanlar ödleklerdir. En ilginç, en kibar, en has ve suç işleme ihtimali en az olanlar gene onlardır.
Bakışlarıyla ‘ben senin kardeşinim’ diyenlere karşı dikkatli olun. Bir yerlerinde mutlaka bir hançer gizlidir.”
“Bazı insanlar bir şey anlatmak istediklerinde konuşurlar, bazılarının bir şey anlatmak için konuşmaya ihtiyaçları yoktur.” dedi annem.
“Hiçbir şey söylemezsen nasıl konuşursun ki?" diye merakla sordum.
“Sözsüz konuşursun. Biz daima sözsüz konuşuyoruz.”
“Öyleyse kelimeler ne işe yarıyor?”
“Çoğu zaman hiçbir şeye. Çoğu zaman da asıl söylemek istediklerini gizlemeye ya da bilinmesini istemediklerini saklamaya yararlar.”
"Düğüne yavaş giden, mezara da yavaş gider.” dedi Kaspar.
“Eski sözler bilgece sözlerdir.” diye yanıt verdi Apkar, “Ama bizim hiç duymadığımız ve duymayacağımız daha bilgece sözler de olabilir. ‘Düğüne hızlı giden katilden hızlı kaçar’ gibi.”
“Hangi katilden?” dedi Kaspar.
“Hangi katilden olacak, tabii ki yalnızlıktan oğlum. Görünmeyen bir katilin verimsiz rahatlığında yaşamaktansa bütün bir ömür boyunca gözün gördüğü biriyle, karıyla, çocuklarla didişip durmak daha iyidir."