Altmış sene yaşadım bir tek anım bile yok
Otoyoldaki Kavşakta Kavrulmuş Ruh Satıcısı.
Bilmez idiysen öğren duymadıysa iyi açılsın kulağın
Dünyadaki gözüme çarpmadın sen şimdiye dek
Seni dünya gözüyle bir daha görmek! Bunu da nereden çıkardın?
İçimde boşuna arama bulamazsın böyle bir isteğin kırıntısını
Şunu bil ki ruh satan başka eller sahtekâr
Doğar doğmaz ziyandasın ey insan!
Kükreyen ırmağın ölümü meğer
Savaşın sonuymuş
Halbuki ben sanırdım ki dünyada savaş
Var diyedir serçelerin vakitlice uçuşu
Savaş Bitti.
Her geçen gün bilenen bilinç gittikçe daha sivri
Savaş Bitti.
Ben çocukluk çağlarımdan beri
Görülen görünen gösterilen dünyaya
Alışmamak inadında kararlı takımı tuttum
Nefsim âsi aklım yorgun şefkatlidir yüreğim
Savaş Bitti.
Yemek buldun mu ye dayak buldun mu kaç
Biyos derlerse hayat logos derlerse akıl
Bunları sular seller gibi bilmeyi marifet sanma sakın
Marifet aklın ne kadarı hayatın dahilinde
Bunu bilmek
Yahut keşfetmek hayatın
Hangi kısmı dolduruş ne kadarı akıldır
Hâsılı neye olursa olsun akıl yormak
Aklı takatten düşürmeye ister istemez varır
Halbuki insanların çoğu cehennemlik
Yani dinç akıllıdır
Onlara eziyet altında
Tecrübemin bana öğrettiğini
Söyledim açık seçik anlamadılar
Avâma sebil için açık saçık söylediysem de nafile
Benim sırrım nefsimi ıslah etmeyişimde saklı
Beni yazın keten pantolonlu kışın kalın kazaklı
Görmeseler ayağa
Düştüğümün resmiydi çoktan
Savaş Bitti. (Özel'i anlamak ve akletmek arasında bir dünya harbi başlar.)
Yeyip yuttum sanmayın bu takazayı
Ne mi yaptım size ne
Kokuşmuşa paha biçerek geçinene
Ne yaptığımı hiç kimseye anlatmam
Bu çapraşık dünyaya bir de ben düğüm atmam
Yola getirsem elime ne geçecek
Hayat sahici bilgiyi sömürgeye saklamış
Diyenler arasından birini
Bunların avenesinden bir tekecik kişi
Çıkacak mı hiç sanmam
Aklını dünya
Savaş Bitti.