Senden hiç ayrılmamak vardı. Zamanı durdurmak, bütün saatleri parçalamak vardı.. Neydi bu çaresizlik? Bunca yıl neyi aramış. kimi özlemiştim? Madem ki benim olmayacaktın neden seni karşıma çıkardılar?
Yürüyemiyordum, oturamıyordum. Yattım, uyuyamadım. Elinde, tam nabzımın üzerinde bir saat işliyordu her şeyden habersiz. Çıkardım, duvara çarptım, parçalandı ve durdu. Fakat sadece saatin sesiydi kaybolan. Yoksa zaman ilerliyordu.