İçimizde var olan ve “ben” den içeride yer alan bu “ben” in sesini duyabilmek ise ancak dışarıda olandan arınmaktan geçiyor. Düşüncenin gözü, ancak gözlerimizi dışarıya kapatıp içimize dönmeye başladığımızda asıl olanı görmeye başlıyor.
“Neden kimse hatalarını itiraf etmez? Çünkü hâlâ onlara sıkı sıkıya tutunurlar da ondan. Sadece uyananlar rüyalarını anlatabilir. Benzer şekilde hatalarını itiraf etmek de aklı başına devşirmenin bir belirtisidir.”