yeterli ebeveyn desteğinin olmaması ya da ilişki kurulamamasından dolayı duygusal bağdan yoksun birçok çocuk, çocukluklarını geride bırakmaya isteklidir. bu çocuklar en iyi çözümün, hızlı bir şekilde büyümek ve kendilerine yetebilir hâle gelmek olduğunu düşünür.
duygularınız onları bastırmak yerine dinlemeye başladığınızda, başkalarıyla güvenilir bir bağ kurmanız için sizi yönlendirir. duygusal yalnızlığınızın nedenini bilmek, daha tatmin edici ilişkiler kurmanın ilk adımı olacaktır.
ailemle birlikteydim ama kendimi onların yanındaymış gibi hissetmiyordum.
yalnızlık duygusuyla ilgili daha fazla şey anlatmasını istediğimde David şöyle devam etti; "boşluk ve hiçlik duygusu hâkimdi. birçok insanın böyle hissetmediğini bilmemin bir yolu yoktu. bu his benim için sıradan bir gün demekti."
"tamamen izole edildiğimi hissettiğim inanılmaz bir yalnızlıktı.. benim var oluşumun bir gerçeğiydi. normal bir şey gibi geliyordu. ailemde herkes birbirinden ayrıydı ve hepimiz duygusal olarak izole edilmiştik. hiçbir iletişim noktamız olmadan paralel hayatlar yaşıyorduk. lisedeyken, bu durum bana etrafımda kimse olmadan okyanusta yüzen bir görüntü resmediyordu, işte, evde de böyle hissediyordum."
duygusal olarak olgunlaşmamış ebeveynler öylesine kendileri ile meşgul olurlar ki çocuklarının iç dünyasının farkına bile varmazlar. buna ek olarak, duyguları hesaba katmazlar ve duygusal yakınlıktan korkarlar. kendi duygusal gereksinimlerinden rahatsızlık duyarlar ve bu nedenle çocuklarına duygusal açıdan nasıl bir destek sağlayacaklarına dair bir fikirleri yoktur. bu tür anne babalar eğer çocukları üzülürse sinirlenir ve çocuklarını rahatlatmak yerine cezalandırırlar. bu tepkiler, çocukların duygusal temas kapılarını kapatarak içgüdüsel dürtülerinin önüne geçer.
duygusal olarak olgunlaşmamış bir ailede büyümek, yalnızlık içeren bir deneyimdir. bu ebeveynler, çocuklarının fiziksel sağlığına önem vererek yiyecek ve güvenlik ihtiyaçlarını karşılayarak gayet normal davranabilir ve dışarıdan mükemmel görünebilirler. ancak eğer çocukları ile sağlam bir duygusal bağ kurmazlarsa, gerçek güven duygusunun olması gerektiği yerde büyük bir boşluk oluşur.
Çöküşe geçtiğinizde, gerçekte çökenin ne olduğu, iyi bir sorudur. Genellikle bunun benliğimiz olduğunu sanırız. Oysa genel anlamda, duygusal gerçekliğimizi inkar çabamız çöküyordur.
Sayfa 164Kitabı okudu
Öz benliğiniz, gelişen, sağlıklı bir çocukla aynı ihtiyaçlara sahiptir: Büyümek, tanınmak ve kendinizi ifade etmek...
Sayfa 162Kitabı okudu
Zamanını ve ilgisini ayrım gözetmeksizin vermeye son verdiğinde, kendi yaşamı için daha fazla enerjisinin kaldığını fark etti.
Sayfa 157Kitabı okudu
Aslında, kendi kendilerine yetebilen içselleştiriciler daha az ilgiyle de idare edebilecek gibi görünürler ama bu, onların duygusal ihmalle de idare edebilecekleri anlamına gelmez.
Sayfa 147Kitabı okudu
Sadece duygusal fobik ve duygusal açıdan olgunlaşmamış insanlar, empati ve anlayış isteğini zayıflığın bir işareti olarak düşünürler.
Sayfa 144Kitabı okudu
Hiçbir çocuk, aşırı benmerkezci anne babadan sevgi uyandırabilecek kadar iyi değildir.
Sayfa 140Kitabı okudu
Araştırmalar göstermektedir ki, eğer anne güvenli bağlanan bebeğine karşılık vermeyi bırakır ve ifadesiz bir yüz takınırsa, bebekler endişelenmekte hatta ruhen zarar görmektedir.
Sayfa 140Kitabı okudu