Bu şiirimi yazma eylemim bir "an" da olmuştu. Zihnim çekiç olmuştu sesime. Yazmadan önce şöyle diyordu Şükrü Erbaş: " Beni cam kırıklarıyla anımsasın insanlar, savrulan bir yaprak hüznü ve dağınıklığı ile… "
POST POETİKA
Ve o gün çare denen şey tatile çıktı. Sesler yeryüzünden değil yeraltındandi . Evet bazı yeraltlarında da hayatlar vardı. Hayatlarını avuçlarının içine almış sıkıyorlardi . Cunku Bıraksalar kacacakti. Kar romantizmin değil kefenin rengiydi o gün. Üşüyorum demek en utanc verici cümle olmuştu. Korku kocaman bir adam olmuştu da yenmişti bizi o gün. Aşağı inerken merdivenin her basamağı nda 1 adet kalp krizi geçiriliyordu. Arabalar ev evler mezar olmuştu. O gün Bazılarının uykusu sonsuzdu. Her hatırladığımda ağlarım her ağladığımda hatırlarım. Unutmayisimin 1. Senesi .6 subat..
.
GECE YARISI YOLCULARI | 16
Oradaydılar, el ele.. Ne sebep olmuştu yataklarına başka birini almaya?? Peki ne engel olabilirdi şu an onların yüzlerine tükürmeye? İçi yanıyordu. Gerçekten içi yanıyordu. Onun içi yanarken, eşi buz gibi bakışlarla ona bakıyor, yanan sigarasını söndürmeye çalışıyordu. Ama izmariti küllüğe değil, komodine basıyordu. 'Salak!' diye geçirdi
GECE YARISI YOLCULARI | 15
CEREN VE GÖKHAN
İyi miydi? Bu adam iyi miydi? Tedirginliği her halinden belli olurken hala hiçbir şey yokmuş gibi davranıyordu. Tanıyordu onu, dört yılını vermişti ona. Daha önce onu böyle görmediğine emindi. İkisi de şöminenin önündeki büyük puflara oturmuşlardı yarı çıplak. Ceren böyle düşünürken, Gökhan pişmanlığın verdiği üzüntüyle yemeklerin
