İnsanlar yaratılışta eşittirler. Birilerini diğerlerine üstün kılan şey, düşünce zenginliğidir. Ömer Hayyam’ın görüşüne göre yaşam ile ölüm yer değiştirebiliyor. Başka bir ifadeyle, nice insanlar öldükten sonra eser ve düşünceleriyle yaşamaya devam ederken, bazıları ise yaşarken bile ölüden farksızdırlar.
Okunu attı mı ölüm, siperler boşuna;
O şatafatlar, altınlar, gümüşler boşuna;
Gördük bütün insan işlerinin iç yüzünü:
Tek güzel şey iyilik, başka düşler boşuna.
Okunu attı mı ölüm, siperler boşuna;
O şatafatlar, altınlar, gümüşler boşuna;
Gördük bütün insan işlerinin iç yüzünü:
Tek güzel şey iyilik, başka düşler boşuna.
21.
Varlığın sırları saklı, benden;
Bir düğüm ki ne sen çözebilirsin, ne ben.
Bizimki perde arkasında dedi-kodu:
Bir indi mi perde, ne sen kalırsın, ne ben.
22.
Bir geldi mi derin ölüm uykusu,
Biter bu dünyanın dedi-kodusu.
Ölenden bir haber bekler insanlar:
Ne söylesin? Bilmez ki ne olduğunu!
Okunu attı mı ölüm, siperler boşuna
O şatafatlar, altınlar, gümüşler boşuna
Gördük bütün insan işlerinin iç yüzünü:
Tek güzel şey iyilik, başka düşler boşuna.