Onsuzluk
Bugün günlerden yağmurlu bir cumaydı. İşten çıkmış otobüste kafamı cama dayayıp "çok eski şarkı" isimli müziği dinliyordum. Sözlerinde "iznin olmadan hala seviyorum seni" geçiyordu. Evet, onun izni olmadan hala onu seviyordum. Onu "kafamda dönüp duran plaklar" gibi çalıp duruyordum adeta...
Sanki bedenime tüm
Aşk; psikolojik ciddi bir bağımlılık...
Düşünsene hayatını iyisiyle kötüsüyle bir denge de yaşıyorsun. Sonra bir "uyuşturucu madde'' ile tanışıyorsun seni göklere uçuruyor.
Bir gün geliyor ki o " uyuşturucu madde" bir sebepten senden ayrılıyor, bir daha ulaşamayacağın bir sorun oluyor. Bu sefer eski haline dönemiyorsun yoğun bir yoksunluk hissediyorsun, düşüş yaşıyorsun eskisinden beter oluyorsun. Beraberken ne denli mutlu olduğun önemini yitiriyor, tek düşünebildiğin onsuzluk oluyor. Bu "madde" kelimesini "kişi" kelimesi ile değiştirdiğimizde cümle de hiç bir anlam bozukluğu olmadığını görürürüz. Zaten okurken muhtemelen maddeden bahsetmediğimi fark ettiniz ama etkileri aynı tek fark biri yasal değil..
Bir baksanıza, ilişkinin ilk günlerinde neşeyle dinlediğiniz aşk şarkılarının yazarları da ayrıldıktan sonra dinlediğiniz şarkıların yazarlarıyla aynıdır. Sonu hep acı hüsran. Eskisinden perişan eder.. bir daha asla göremeyeceğiniz gözlere, asla dokunamayacağınız tene olan hasretinizi dindirmek için harcar bulursunuz kendinizi.
Sonuç olarak nasıl bir kurşunun vücuda verdiği tahribatı bilmemiz yara açmasına engel olmuyorsa bunları biliyor olsak da bile bile yaralanıyoruz.
Bu acı gerçeği de yazarak biraz daha eksilebildim. İyi günler
Parlamadan solmaya mahkum olanlara...
Belki de onu canlı tutan toprağını kaybetmiştir çiçek, onsuzluk solmaya sürüklemiştir onu.
Göze bent imiş alem körlükmüş onsuzluk
Bir bir yıkıldı dağlar her yanım sonsuzluk...e.meral
Ömrüm boyunca babamın varlığı bana sınavmış gibi lanse edildi... fakat o öldüğünden beri anlıyorum ki asıl sınav onsuzluk ve onsuz bıraktıklarıylaydı..
O ne yaparsa yapsın ondan kopamamak...
Bazen içimizdeki boşluk duygusu o kadar yoğun ve derindir ki, hayatımıza aldığımız bize iyi geldiğini düşündüğümüz, çocukluğumuzdan parçalar taşıyan kişiyi o boşluğa oturturuz.
O gitmesin diye elimizden gelen her şeyi yaparız. Gittiği an hemen dönmesini bekleriz. Bizi hırpalasa da onsuzluk, boşluk duygusundan daha kötü hale gelmeye başlamıştır. Onsuzluğa katlanamayız.
Hiçbir şey hissetmemektense veya boşluğun getirdiği o acıyı, ona olan özlemin ağırlığını hissetmektense, bu acıya razı oluruz. Ne yaparsa yapsın affederiz.
Peki bu kadar acı çekmeye gerek var mıdır?
Sanırım iç meselelerimizi yansıtıp bağımlılık geliştirdiğimiz sağlıksız kişilerden uzaklaşmanın tek yolu içe dönmek. Çözüm dışarıdaki insanda değil, içerideki sende...
Ne demiştik, durduğun yerde değersiz bir bütün olarak kalmaktansa, parçalana parçalana gitmenin büyük doğruluğuna inan...
Kendine inan ve güven.. Ve en önemlisi kendine olan o saygıyı kaybetme :) geçecek...
Sonsuzluk olsun dedim
Maalesef. S' harfini kısık sesle söylemişim
Onsuzluk oldu🥀
Aylar oldu gülüşünü görmedim
O benim ruhumdu nasıl özledim
Anlat dostum bana ondan bahset
Hasret kaldım dinleyeyim
Aylar oldu sesini duymadım
O bana vurgundu görmezden geldim
Anlat dostum Allah'ın aşkı için
Bana ondan bahset dinleyeyim
Sen bilirsin hala bekler mi
Arıyor mu teni ellerimi
Tekrar baksam alev gözlerine
Beni anlar mı, affeder mi
Ne zaman bitti sevdiğimiz şarkı
Çal bi daha çal bi daha geldiğim bilsin
Onsuzluk yok artık söz verdim kendime
Niye hala yok hala yok çağırın gelsin
Size onu ilk kez anlatıyorum, annem sordu, nasıl?
Dedim, iyidir, güzeldir de, onsuzluk korkunun hası…
| Canfeza 🩶
Açtım perdeyi yalnızlığa
Aniden gelen bir sessizlik
Kafamın içinde bir yılan
Kıskançlık , özlem
Ne dert ne tasa
Onsuzluk bir yara
Kim ister para
Sensiz kalınca
Güzelim...