"Bir de yalnızlık var, onu da hesaba katmak lazım. İlk başlarda onsuzluk sanıyorsun bunu ama değil, basbayağı yalnızlık işte. Aynalarda kendini görmekten sıkılacak kadar yalnızlık, yatağa yattığında kendi kokunu duymaktan öğürecek kadar..."
Sayfa 19 - benim adım FeridunKitabı okudu
Tersine dunya sevmek icin
Bu defa gorecegim
Cunki bakan insan görürdü
Kalpsiz insan etrafina bakardi cunki
HEyozgurluk
küçülmek lazım hayat icin, cirkinleşmek
bu dunyadaki anlayis icin
Hey mutluluk
ayrılık lazım kavusmak icin
terketmek
bu dunyayı anlamak icin
heys'onsuzluk
susmak lazım su icmek icin
feryat
dunyaya kufrederek isyanda
bir nebze kanmış aşk için
hey ruhumm
h ey kalbimmm
el fatiha
S'onsuzluk..
"Rose zar zor, hafifçe gülümserken bütün dünyanın avuçlarımdan kayıp gittiğini hissettim ve gittiği yere onunla birlikte gitmek istedim. O yokken tuhaf ve anormal varlığımı nasıl sürdüreceğimi, kendim olmaya nasıl devam edebileceğimi bilmiyordum. Ondan ayrıyken yıllar boyunca var olmuştum ama o kadardı işte. Yalnızca bir varoluş. Sözsüz bir kitap. "
Sayfa 27 - Domingo Yayıncılık
Onsuzluk ansiklopedisi-1
Alın tek kat elbisem i size vereyim
Cebimde bir on liram var
Onu da alın gerekirse
Ben Ayten'i düşünürüm, üşümem
Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar Parasızlık da bir şey mi
Ölüm bile kötü değil
Aytensizlik kadar
Ben ben değilim ...
onu özlüyorum. Onu aklımdan çıkaramıyordum. Onsuzluk beni eritip bitiryordu. Onunla beraberken de pek mutlu sayılmazdım.
Sayfa 40 - FarkKitabı okudu
Onsuzluk
Bugün günlerden yağmurlu bir cumaydı. İşten çıkmış otobüste kafamı cama dayayıp "çok eski şarkı" isimli müziği dinliyordum. Sözlerinde "iznin olmadan hala seviyorum seni" geçiyordu. Evet, onun izni olmadan hala onu seviyordum. Onu "kafamda dönüp duran plaklar" gibi çalıp duruyordum adeta...
Sanki bedenime tüm
Onsuzluk mu daha ağır, yoksa bu aşkı başlamadan bitirmek mi bilmiyorum. Yaşadaydık belki de ayrılırdık, onsuz yaşayamam desem bile her aşk bitebilir, kimlerin aşkı bitmedi ki. Ama yaşayıp ayrılmak hiç yaşayamamaktan çok daha iyi.
Sayfa 297 - Can, 13. BaskıKitabı okudu
Onsuzluk mu daha ağır, yoksa bu aşkı başlamadan bitirmek mi bilmiyorum. Yaşasaydık belki de ayrılırdık, onsuz yaşayamam desem bile her aşk bitebilir, kimlerin aşkları bitmedi ki. Ama yaşayıp ayrılmak hiç yaşayamamaktan çok daha iyi. Bu aşkı yaşayamamış olmak boğazımda bir yumru, aklıma her geldiğinde yutkunamaz oluyorum, zaten aklımdan çıktığı da yok.
Aşk; psikolojik ciddi bir bağımlılık...
Düşünsene hayatını iyisiyle kötüsüyle bir denge de yaşıyorsun. Sonra bir "uyuşturucu madde'' ile tanışıyorsun seni göklere uçuruyor.
Bir gün geliyor ki o " uyuşturucu madde" bir sebepten senden ayrılıyor, bir daha ulaşamayacağın bir sorun oluyor. Bu sefer eski haline dönemiyorsun yoğun bir yoksunluk hissediyorsun, düşüş yaşıyorsun eskisinden beter oluyorsun. Beraberken ne denli mutlu olduğun önemini yitiriyor, tek düşünebildiğin onsuzluk oluyor. Bu "madde" kelimesini "kişi" kelimesi ile değiştirdiğimizde cümle de hiç bir anlam bozukluğu olmadığını görürürüz. Zaten okurken muhtemelen maddeden bahsetmediğimi fark ettiniz ama etkileri aynı tek fark biri yasal değil..
Bir baksanıza, ilişkinin ilk günlerinde neşeyle dinlediğiniz aşk şarkılarının yazarları da ayrıldıktan sonra dinlediğiniz şarkıların yazarlarıyla aynıdır. Sonu hep acı hüsran. Eskisinden perişan eder.. bir daha asla göremeyeceğiniz gözlere, asla dokunamayacağınız tene olan hasretinizi dindirmek için harcar bulursunuz kendinizi.
Sonuç olarak nasıl bir kurşunun vücuda verdiği tahribatı bilmemiz yara açmasına engel olmuyorsa bunları biliyor olsak da bile bile yaralanıyoruz.
Bu acı gerçeği de yazarak biraz daha eksilebildim. İyi günler
Tüm o saniyeler boyunca onu ne kadar özlemiş olduğumu düşündüm, ona karşı hissettiğim her şey zehirli birer iğne gibi kalbime batıyordu. Bütündolaşım sistemimde o vardı, o ve bütün zaman boyunca bırakıldığım onsuzluk...
Sayfa 78Kitabı okudu
