Tüm o saniyeler boyunca onu ne kadar özlemiş olduğumu düşündüm, ona karşı hissettiğim her şey zehirli birer iğne gibi kalbime batıyordu. Bütündolaşım sistemimde o vardı, o ve bütün zaman boyunca bırakıldığım onsuzluk...
Sayfa 78Kitabı okudu
Parlamadan solmaya mahkum olanlara...
Belki de onu canlı tutan toprağını kaybetmiştir çiçek, onsuzluk solmaya sürüklemiştir onu.
Etrafınızda kimse yoksa yalnız olduğunuzu hissedebilirsiniz ama etrafınızda çok alıştığınız biri yoksa eğer, bunun adı yalnızlık değil, onsuzluk oluyor
Yalnızlık,duvarların loşluğu falan değil,"onsuzluk"içimi acıtıyordu.
Sayfa 17Kitabı okudu
Payıma düşen ise onsuzluk.
"Onsuzluk, sizin de, en azından bir parça ölümünüzdür."
Göze bent imiş alem körlükmüş onsuzluk
Bir bir yıkıldı dağlar her yanım sonsuzluk...e.meral
Ömrüm boyunca babamın varlığı bana sınavmış gibi lanse edildi... fakat o öldüğünden beri anlıyorum ki asıl sınav onsuzluk ve onsuz bıraktıklarıylaydı..
' En korkuncu onu düşünmekti. Onu özlemekti. Sadie'nin yanımda olmasını o kadar istiyordum ki... onsuzluk beni hasta ediyordu. '
Sayfa 689 - Altın KitaplarKitabı okudu
Ona bir söyleyeceğim vardı.
Onsuzluk gibi.
Ona kendimi anlatmak gibi.
Sevda ve dert gibi.
“Derdim.. derdim…” gibi.
Bir şunu istiyordum. Ona ulaşmayı.
Sayfa 64 - İş bankası kültür yayınları
O ne yaparsa yapsın ondan kopamamak...
Bazen içimizdeki boşluk duygusu o kadar yoğun ve derindir ki, hayatımıza aldığımız bize iyi geldiğini düşündüğümüz, çocukluğumuzdan parçalar taşıyan kişiyi o boşluğa oturturuz.
O gitmesin diye elimizden gelen her şeyi yaparız. Gittiği an hemen dönmesini bekleriz. Bizi hırpalasa da onsuzluk, boşluk duygusundan daha kötü hale gelmeye başlamıştır. Onsuzluğa katlanamayız.
Hiçbir şey hissetmemektense veya boşluğun getirdiği o acıyı, ona olan özlemin ağırlığını hissetmektense, bu acıya razı oluruz. Ne yaparsa yapsın affederiz.
Peki bu kadar acı çekmeye gerek var mıdır?
Sanırım iç meselelerimizi yansıtıp bağımlılık geliştirdiğimiz sağlıksız kişilerden uzaklaşmanın tek yolu içe dönmek. Çözüm dışarıdaki insanda değil, içerideki sende...
Ne demiştik, durduğun yerde değersiz bir bütün olarak kalmaktansa, parçalana parçalana gitmenin büyük doğruluğuna inan...
Kendine inan ve güven.. Ve en önemlisi kendine olan o saygıyı kaybetme :) geçecek...
Zati bu yanda ne yan var, ne yer. . . önsüzlük içinde ön süzlüktür, sonsuzluk içinde sonsuzluk burası.
