Sana ne yaptılar böyle Kadın
Önce diri diri gömdüler toprağa
Toprak utandı dedi haşa
Ar oldun namus oldun
Çocuk oldun kız oldun kadın oldun çocuk yaşta anne oldun da insan olamadın kadın
Göz bebeklerin firar etmiş içindeki yangından
Gönül evin tarumar olmuş
İnancın kundaklanmış
Güvenin katledilmiş
Umudun hançerlenmiş
Ucu yanık Siyah beyaz bir fotoğraf gibi
Kalmışsın ömrünün kıyısında ..
sana ne yaptılar böyle Kadın
Ruhunu gömmüşler gamzende ki çukura
Yaşadığını sanmışsın bedeninin her soluğunda
Becerseler kaburgaları koyacaklar Adem in göğsüne
Kadın Hiç yaratılmasın diye.....
Onur Özkaya şiirim
"Dünyadayım, dünyadayım...
Ellerimin dikenleri ondan,
genzimdeki yanık ondan,
ruhumdaki kara delik ondan,
aklımın yalvarışı ondan,
ben bir var oluşum,
bazen yenik, bazen kurtuluşum
ben bir yok oluşum
bazen cesur, bazen bir korkuluğum."
Sayfa 53Kitabı okudu
Birde ONUR AKIN'DAN DİNLEMEK SENİ:)
HÂLÂ KOYNUMDA RESMİN
Sımsıcak konuşurdun konuşunca ırmak gibi,
Rüzgar gibi konuşurdun yayla kokuşlu çiçekler açardı sanki
Çiğdemler güller mor menevşeler açardı
Sımsıcak konuşurdun konuşunca
Hâlâ koynumda resmin
Dağları anlatırdın ve dostluğu bir ceylan gibi sekerdi kelimeler
Sesini duymasam çölleşirdi dünya
Dağlar yarılır ırmaklar kururdu bulutlar çökerdi yüreğime
Hâlâ koynumda resmin
Gün akşam olur elinde kitaplar ve bir demet çiçekle çıkıp gelirdin
Bir kez bile unutmadın “merhaba” demeyi ve en yanık türküleri nasıl da söylerdin
Bir dostun vurulduğu gün
Hâlâ koynumda resmin
Kaç mevsim kırlara çıkıp çiçekler topladık mezarlar için
Belki ürküttük tarla kuşlarını belki kurdu kuşu ürküttük ama aşkı ürkütmedik hiç
Hâlâ koynumda resmin
Ve hâlâ sımsıcak durur anılar sımsıcak ve biraz boynu bükük
Ne varsa yaşanmış ve paylaşılmış yasak bir kitap gibi durmaktadır
Ve firari bir sevda gibi
Şimdi duvarlarda resmin
“Hayatın mimarları, siz de ateşinizi söndürmeyin! Ateşinizi yanık tutun, diğerlerinin ateşlerini de yakın! her nerede inşa ediyorsanız köyde, bir çiftçi kooperatifinde, okuma kursunda ya da eğitim merkezlerinde veya şehirde, mecliste, orduda, Eğitim
Bakanlığı’nda veya başka bir yerde, nerede olursanız olun daima etrafınızı aydınlatın. Sadece bir an, bir gün, bir hafta ya da bir ay tutuşup sönmeyin. Daima yanın! Sürekli yanın ve başka ateşler yakın. Önünüze engeller çıkacak, başarısızlıklar olacak, çabalarınıza düşman olanlar önünüzü kesecek ama siz yine de sönmeyin! Moraliniz bozulmasın! Hiçbir zaman elinizi indirerek teslim olmayın! Başarısızlık veya engellerle karşılaştığınızda, ‘Biz denedik, işe koyulduk, mücadele ettik ama yardım eden olmadı. Attığımız her adımda önümüze engeller çıktı ve ‘düşmanlık gördük’, demeyin. Böyle bahaneleriniz olmasın. Kötü ruh ateşinizi söndürürse siz tekrar yakın! Ateş bir kez sönerse siz ikinci kez yakın, üçüncü, beşinci, yedinci, yüzüncü, bininci kez yakın! Hiç bıkmadan yakın! Kendiniz parlayın ve diğerlerini parıldatın, ta ki etrafınız tamamen aydınlığa bürünmene dek. Gideceğiniz yolda hemen başarıya ulaşacağınızı sanmayın. Bu yolda takdir ve anlayış yerine alayla, onur ve şan yerine iftira ve nefretle karşılaşabilirsiniz. Yardım almak yerine gizli oyunlarla karşılaşabilir, hatta aleni bir savaşla karşı karşıya gelebilirsiniz. Onlarca, yüzlerce, binlerce karanlık güç aydınlık emellerinizi yok etmeye çalışacak ama siz yine de yanın! Yanın ve yakın!”
Sayfa 137Kitabı okudu
Mamak'da hala yanık türküler söylenir,
Ulucanlarda dinleyen olur diye...
Paçaları kısa pantollu çocuklar,
Bilyelerini saklar Abidinpaşa'da delik ceplerinde
Ulus postanesi önünden geçerken;
Ulus gaztesinin manşetlerinde;
Kanlı Nigar,
Cebeci pavyon çıkışı belalısının hançer ezberinde...
Onur çarşısında sezon indirimi başladı,
Ama çabuk olun yetişin be, Kokoşlar.!..
Ayşe ile Memedim; Ankara simidi alabilme endişesinde,
Amele çayını, bir sabahçı kahvesinde; yudumlayabilme hevesinde...
Ankara'ya Pembe Yanaklıya....
Pembe yanaklıya, dinle beni diye diye;
Bir garip Orhan Veli, İstanbul'u düşünmüştü,
Acizane ben, Ankara'yı buldum , gittim, gördüm; Sezar endamında...
İskender'in büyüğü müydü bilmem ama kıskandırdım...
Zira
Hiç düşünmedim, düşünemedim, fırsatım olmadı...
Yaşattı; yaşadım,
Kanattı; kanadım,
Yalan yok ağlattı da...
Gözlerimi de
Günün 24 saatinde kişiye hizmet ediyor ancak birey tüm gün boyunca beynindeki milyarlarca hücrenin sadece çok az bir kısmını kullanıyor.
