VASİYET
Dostlarım, toplanın öldüğüm zaman;
Riyayı bir günlük bir yana atın!
Tutunuz tabutun kenarından;
Bir derin çukura beni fırlatın!
Kalınca büsbütün sizden uzakta,
Vücudum çürürken kara toprakta,
Uzanın rahatça sıcak yatakta,
Yaşamak gururu içinde yatın!
Yüz yüze getirmez bizi asırlar,
Meydana vurulsun saklanan sırlar,
Sayılsın şahsıma ait kusurlar,
Korkmayın, içine yalan da katın!
Anlayım: kimlermiş dost sandıklarım;
Muhabbetlerini kıskandıklarım.
Anlayım: ne boşmuş inandıklarım.
Şu yalan hayatı bana anlatın!
Dostlarım, anmayın artık adımı,
Siliniz gönülden eski yâdımı.
Kırınız, sonuncu itimadımı:
Ölünce bir daha beni aldatın.
İnsan ;
Yaşar üç türlü şu dünyada:
Evvela ;
'Şunu sevdim,bunu sevdim!'diyerek
Ömrü sevmekle geçer.
Sözde olgunlaşır ondan sonra:
'Şunu yaptım,bunu yaptım!'diyerek
Ömrü saymakla geçer.
İhtiyarlıkta tanır dünyayı:
'Kahbe dünya!'diyerek
'Hey gidi dünya!'diyerek
Ömrü sövmekle geçer.
ORHAN SEYFİ ORHON
Bazı kırlangıçlar alçalır gökten,
Yere bir lahza sürtünürcesine
Uçup, mesafeleri
O bıçaktan kanatlarıyla biçer...
Düşünürken sevinçli günlerimi,
Adın aklımdan işte böyle geçer!