“Yazmanın kendi başına buyruk olmayışı , sobayı yakan hizmetçiye , sobada ısınan kediye , hatta sobada ısınan zavallı yaşlı adama bağımlılığı. Bütün bunlar kendine özgü yasaları içeren bağımsız eylemlerdir ; ancak , yazmanın perişandır durumu , bağımsız bir yeri yoktur , bir şaka , bir umutsuzluktur.” Franz Kafka – Günlükler
Kitaba yazılan incelemeler genel olarak taş odaklı oldu , ben de bu kervana katılmak istedim.
TAŞTAN KİTAPLAR , DENİZDEN OKURLAR , SEK SEK SEKEREK
İyi kitapların bir özelliği vardır , yazarın yüreğine oturmuş bir taşın verdiği ağırlığın yazıya tecelli etmesiyle ortaya çıkmıştır. Bu bakımdan her iyi kitap aynı zamanda dertlidir , yorucudur ,
Birkaç gün önceydi , o gün o semte gideceğimi o günün sabahında ben de bilmiyordum. Öğlene doğru yola çıktım , yola çıkmak yoldan çıkmaktır derler. Arkadaşım T.Y ile buluştuk orada , tanımadığım bir adam vardı yanında. Bak burada kim var dedi , dostum T.K. iş bu incelemeye konu olan kitabın yazarı olarak tanıştırdı bizi. Sevindim. Yahu ben zaten
"Bilinmez neler gizlediği her köşe bucağın
Kim bilir hangi umuda tutsak
Belki unutulmuş bir gözyaşına
Apayrı bir düzen apayrı bir basım
Kimler okuyacak kimler çiğneyip ezecek
Bir roman çiziyorum yollarına İstanbul'un"
Feriha Aktan
1983 senesinde vefat eden bu çok az bilinen , neredeyse hiç bilinmeyen kadın şairimizin dizeleriyle
Büyük Okyanustaydı sanırım , bir bölge var ismi şöyle "Hiçbir Yere Yakın Olmayan Yer" İşte kitaba ismini veren Yirminci Mil de böyle , başka yerlere bu mesafede bir kasaba-cık. Hatta sadece birkaç ev , 1-2 işyeri ve küçük bir otel olan bir yerleşim.
Trevanian sen ne muhteşem bir yazarsın !
Sene 1898. Yer : Amerika
Kahramanımız Ringo
“çok değerli insanlar binalara doluyorlar, çok değerli
her şeyden kolay etkileniyorum, belgeseller çok acıklı
çarpıcı bir şey yazmak istiyorum, aklıma bir şey gelmiyor
ne zaman aklıma bir şey gelmese, içimden bir ses :
start tabancasıyla intihar eden adamı düşün”
Osman Konuk
...
Kurt Vonnegut henüz 23 yaşında bir gençken , Amerikan ordusuyla
TARİH , SALGIN , DOĞU AKDENİZ , TÜRK-YUNAN , KADIN –ERKEK , ÇOCUKLUK , İKTİDAR , DİN , HAYAT..
Orhan Pamuk’un 11. Romanı Veba Geceleri. Diğer 10 romanını ve deneme-hatıra-senaryo niteliğindeki 7 kitabını son 2,5 sene içinde peş peşe okuduktan sonra Veba Geceleri’ne kavuşmak , beni bir okur olarak mutlu etti , bu sürecin 1 senesi de malum salgınla
Bilge Karasu'nun son kitabıdır bu , öldükten sonra basılmıştır. Pankreas kanseridir son zamanlarında , bu kitapta da bolca hastane izleri görürüz.
Hacmi küçük olsa da bir hayli derin bir kitap , Karasu zaten derin bir anlatıcıdır bilenler bilir. Bilinç akışını da çok kullanmıştır , bu kitapta da mevcut. Çocukluğuna gider zihninde ve bize anlatır
"Ancak , benim şu anki kişisel sorunumdaki acıyı yaşama rolü , diğer tüm insanlardan soyutlanmış halde."
Herkesin acısı kendine en büyük. Kimsenin acısı ve derdi kimseden az veya çok değil. İnsan olmanın ve dünyaya gelmiş olmanın derdini çekiyoruz. Bir Türk , Bir Japon veya herhangi millet ve coğrafyadan insan için ortak bir dert..
Bu anlatacaklarımı öncelikle kendim için yazıyorum , hatam varsa kusura bakmayın. Kitaplarda anlatılanlar da bizim hayatlarımız değil mi zaten ?
12 aralık 2009 günü birliğime teslim oldum. 8. Piyade Alayı 1. Tabur 4. Bölük.
2012 senesinde bu kitabı gördüğümde kitapçının rafında , tereddüt etmeden aldım. Üstelik Hababam Sınıfı’nın yazarına
Yeni bir kitap , Kaybolan..
Kayboluş , kaybolmak , kayıp değil , Kaybolan..
Bir insan olarak hayatımızda kaç kere , kaç şekilde kaybolabileceğimiz , geçmişte olan , bugün ve gelecek için önümüzde öylece duran bir ihtimaller bütünü , çokça da bilinmeyenle dolu.
Tarık Tufan ile bizzat ve kitapları aracılığıyla da tanıştığım 2008 senesinde
"İNANÇ" VE "UMUTSUZLUK"
Kafka inançlı mıydı ? Bence evet ama sorgulayan bir inancı vardı.
Kafka umutsuz muydu ? Bence evet ama umutlu olmaya çalışan bir umutsuzluğu vardı.
Kafka pek çok benzeri gibi aslında vatansız veya vatanına hasret bir Yahudiydi. Bir inanca sahipken , bunun ne kadarının kendi isteğiyle ne kadarının
SALGIN GÜNLERİNDE İNCELEME GİRİŞİMİ
Rusların savaş edebiyatı yazarlarından Ehrenburg. 1. ve 2. Dünya savaşlarına bizzat şahit olmuş , her iki savaşta da muhabirlik yapmış. Bu savaşları anlattığı gayet kapsamlı kitapları elimde mevcut fakat bu kitabıyla başlamak nasip oldu , pişman mıyım hayır..
1923 senesinde bu kitabı yazdığında Ehrenburg ,
Bir Orhan Pamuk senaryosu. 1990 yılında yazılıp , 1991'de Ömer Kavur tarafından film haline dönüştürülüyor. Bu senaryoyu Kavur , arkadaşı Pamuk'tan kendisi için bir senaryo yazmasını isteyerek bir nevi ısmarlamış olur. Bu sırada Pamuk , Kara Kitap isimli romanını yazmaktadır ve bu romandaki bir kısımdan yola çıkarak bir senaryo yazar.
Peyami Safa 20. yüzyılda ülkemizin yetiştirdiği , bana göre en büyük birkaç edebiyatçıdan , romancıdan biridir. Onun bir metniyle karşılaşınca üslubundan tanıyabiliriz , ismine bakmasak bile. Tıpkı Sabahattin Ali , Oğuz Atay , Orhan Pamuk gibi.
Yazarın ilk gençlik yıllarından başlayan bu hikayeler , henüz yirmili yaşlarının başına uzanır. Adeta
