Çanakkale Savaşı'nın şiddetli günleriydi. Cephelerden ölüm kalım haberleri geliyor, toplumun morali yerlerdeydi… Bu haberleri izleyerek etkilenen kişilerden biri de şair Yahya Kemal Beyatlı’ydı. Cephede savaşan arkadaşları vardı. Onlar için bir şeyler yapmak isteğiyle, kahramanlık şiirleri yazıp postaya veriyordu. Amacı, şiir yoluyla, ölüm kalım savaşı içindeki arkadaşlarına moral aşılamaktı.
Gönderdiği şiirlere karşılık, bir arkadaşından yanıt geldi bir gün.
“Bize kahramanlık şiirleri göndermişsin, teşekkür ederiz!” diyordu mektupta. “Ancak kahramanlık, bizim her gün, her saat yaşadığımız bir durum… Yani yabancısı olduğumuz bir duygu değil… Bize moral vermek istiyorsan, aşk şiirleri gönder. Bu kan ve ateş altında en çok özlediğimiz şey sevmek, sevilmektir.”
Yahya Kemal, o günden sonra, cephede çarpışan arkadaşlarına aşk şiirleri göndermeye başladı.
* * *
“Mevsim iyi, kâinât iyiydi;
Yıldızlar o yanda, biz bu yanda,
Hulyâ gibi hoş geçen zamanda
Sandım ki güzelliğin cihanda
Bir saltanatın güzelliğiydi.”
Yahya Kemal Beyatlı, Erenköyü’nde Bahar