Yıllar önce tavsiye üzerine okuduğum ve iyi ki karşıma çıkmış dediğim kitap. II. Bayezid döneminde Haliç'e yapılacak bir köprü projesi için İstanbul'a davet edilen Michelangelo ve onun gözünden İstanbul'u konu ediyor.
Osmanlı arşivlerinden alınan bilgilerle ana hatları oluşturulmuş ama yer yer yazar kendi hayal gücü ve kurgusunu da ekleyerek okuyucunun ilgisini çekmeyi başarmış. Michelangelo'nun kişilik tahlili ve o dönemin İstanbul'unun ressam üzerindeki etkisi öyle sade ve güzel anlatılmış ki kitap bitmesin istemiştim.
Üzerine uzun uzun konuşulacak bir kitap, tavsiye ederim.
"İncecik bilekleri saran beş halhal, turuncu muareli elbise, parlak omuzlar ve boyun çukurundaki ben; bir kaç yıl sonra Sistina Şapeli'nin kuytu bir köşesinde karşımıza çıkacak. Michelangelo'nun eserleri, resimde de mimaride de İstanbul'a çok şey borçlu olacak. Bakışı şehir ve başkalık karşısında çok farklılaşacak; manzaralar, renkler, biçimler hayatının geri kalanında çalışmalarının içine nüfuz edecek. San Pietro'nun kubbesi Ayasofya ve Bayezid Camii'nden esinlenmiştir; Medici Kütüphanesi ise Manuel'le sık sık gittiği Bayezid Kütüphanesi'nden; Medici Şapeli'ndeki heykeller, hatta II. Julius için yaptığı Musa heykeli İstanbul'da rastladığı davranış ve insanlardan izler taşır." (Sayfa 94)
